- N m22h68,3 -
De vriendelijkheid en het geduldig bemiddelen van henry deed de eis van de Fransen afbrokkelen: ze gingen uiteindelijk akkoord met een gedeeltelijke betaling indien de belofte werd gedaan dat ’s anderendaags de rest zou betaald worden. De avond was ingevallen en de onderhandelingen hadden zowat twee uur geduurd, maar henry was blij met zijn resultaat. Ondertussen hadden de Belgische toeristen de ernst van de toestand ingezien. Net toen de onderhandelingen tussen henry en de controleurs een gunstig punt hadden bereikt, werden de toeristen woedend. Ze begonnen van alles te roepen. Dat ze gegijzeld werden wegens de Renault-affaire, dat ze die controleurs zouden lynchen. Woedend kwam reeds een groep Belgen vóór de combi staan en sommigen stampten woedend met de platte hand op de motorkap. De Fransen zeiden tegen henry dat ze voor tien minuten weg wilden rijden. henry stond nu tussen twee vuren. De Fransen eisten van henry dat hij de versperring der Belgen zou ongedaan maken. henry beloofde hen dit te doen, maar vroeg gelijktijdig te beloven na tien minuten terug te komen en hun gegeven woord in verband met de toegevingen te behouden. De Fransen knikten. henry ging naar zijn reisgenoten, die echter bleven weigeren de combi door te laten, roepende dat die Fransen niet zouden terugkomen. Alles wees erop dat ze die twee controleurs erg wilden aanpakken. henry verzekerde hen ten stelligste dat de twee controleurs binnen de tien minuten gingen terug zijn, en dat de bussen daarna mochten vertrekken. Zijn optreden bleek overtuigend, want de menigte ging uiteen en liet de combi door. De combi vertrok, henry bleef achter, henry tegenover een woedende menigte… henry besefte dat hijzelf nu groot risico liep… en hij keek eens vluchtig naar Timi die alles had gezien vanuit haar bus… Tien minuten nadien was de combi er. De Fransen hadden woord gehouden. henry bleef er kalm bij. De menigte kreeg vertrouwen in henry. Zelfs de twee controleurs loofden henry voor zijn optreden. “Ik heb ook nog psychologie gestudeerd”, lachte henry even. Regelmatig kwam een Belg naar henry, die post had gevat bij de Franse combi, met zenuwachtige vraagjes. En de Fransen vroegen hem hoelang de gidsen nog gingen wegblijven. henry stelde beide kanten telkens gerust. Plots waren de gidsen er. Ze hadden te weinig geld bij, doch de Fransen hielden hun woord. Na de nodige formaliteiten mochten beide bussen vertrekken. ’t Was voorbij elf uur ’s avonds. In de bus werd voor henry geapplaudisseerd. Door de meesten toch. Want, stel je voor, sommigen waren jaloers van henry’s prestatie. En dát had Timi opgevangen… Ondank is ’s werelds loon. Gelukkig dat henry altruïst is, want hijzelf zag een overnachting met z’n vrouwtje langs de autostrade best zitten… !***) (***) Van deze brutale gijzelneming van Vlamingen in Frankrijk is in België nooit een artikel in de reguliere media verschenen… * * * * *
	i