|
Vader Edmond kocht niet veel, maar als hij iets kocht moest het
van 't beste zijn... en noodzakelijk.
Alzo had hij henry voor zijn twaalfde verjaardag een
duur polshorloge ten geschenke gegeven om op het atheneum de juiste tijd te
kennen tijdens de lessen en de examens. Het ding was een
'Muralt - 17 jewels,
waterproof ' en was als toemaatje bovenaan bedekt met een één millimeter dik
goudplaatje. "Een uurwerk dat gans zijn leven moet meegaan,
mijnheer", had Edmond tot de verkoper gezegd.
Op zekere dag was het toch stilgevallen... zowat dertig jaar later!
Nog een voorbeeld. Edmond had zijn voorzorgen
genomen om henry in zijn studies te helpen: hij kocht de volledige Winkler
Prins Encyclopedie, zesde druk, waarvan het eerste deel uitgegeven werd in
1947 en het laatste in 1955. En dan te bedenken dat henry pas vanaf september
1953 in het atheneum begon. Van vooruitzien gesproken!
Maar het grappigste voorbeeld is wel het volgende. Edmond
had gemerkt dat henry de grootste belangstelling had voor wetenschappelijke
vakken. Een microscoop zal hij zeker nodig hebben, dacht Edmond.
Omdat zo 'n toestel in het naoorlogse Duitsland goedkoper kostte, plande hij
voor de tweede keer een treinreis naar Echternach
in het groothertogdom Luxemburg. Vanuit de camping vertrokken vele gemerkte
wandelpaden onder ruisend, kleurrijk gebladerte en bijwijlen
langs klotsende bergbeekjes. Eén pad liep zelfs een eindje door Duitsland.
Dát pad met zijn winkeltjes was deze keer natuurlijk het interessantste. Er
was één probleem: de Luxemburgse douane. Vele artikelen mochten de grenzen
niet passeren. Zowel de microscoop als het reukwater moesten
weggemoffeld worden. Daarvoor ging moeder Clarisse zorgen. Ze had een voor
haar veel te grote beha van grootmoeder Blondine in haar rugzak meegenomen.
Op hún D-day wandelden Edmond, Clarisse, henry en
zijn broertje Patrick over de brug, voorbij de douane, recht Duitsland
binnen. Ze genoten van de natuur, deden hun inkoop en kort nadien had
Clarisse reeds het reukflesje en de in drie
stukken ontmantelde microscoop in haar soutien verborgen. Via een sluipweg
keerden ze terug over de grens. En dan gebeurde het. Toen ze midden in een
bos een klein kruispunt over staken, moesten ze halt houden: rechts, op de
invalsweg, zaten twee douaniers op een bankje, zich verschuilend tussen de
bomen. De mannen stonden recht. Edmond ging naar
hen.
|
|
