- 069 -

 

 

het laatste jaar de mondelinge examens. Voor henry liep alles als gesmeerd. Maar met één leraar liep het mis. Met de leraar fysica.

 

 

De traditionele uitvaartceremonie.

Per Expotreintje reden ze hier door de Veldstraat van Gent: rode cirkel rondom henry met zijn buishoed en pitteleer.

De retoricastudenten trokken gedurende gans de rit de aandacht door lawaai te maken met trompetjes, fluitjes, enzovoort. En henry wond om de drie minuten een aan een waskoord opgehangen oorverdovende, grote, ouderwetse wekker van zijn grootouders op.

 

 

De leraar fysica was uiterst streng en buisde in elke klas minstens een derde van de leerlingen. Alzo kon men in het "jaarboek" direct de klassen er uitpikken waaraan hij les had gegeven. Een echte cynicus. Maar men kon zich geen betere docent inbeelden. Hij gaf ongelooflijk goed les en de proeven in zijn laboratorium waren juweeltjes van instructie. Kortom, hij sleurde zijn leerlingen mee tot in de diepste mysteriën van de theorie en praktijk van zijn moeilijk vak. Dat vond henry nu net zo interessant en hij doorgrondde de geheimen van de fysica zo goed, dat hij van deze leraar steeds hoge cijfers kreeg.

Maar op de dag van het mondeling eindexamen van fysica ontplofte een bom!

Tijdens het schooljaar had henry voortdurend zijn lessen geleerd. Derhalve volstond het dat hij telkens zijn leerstof herhaalde van 's middags tot negen uur 's avonds als voorbereiding van het mondeling examen van 's anderdaags. Weeral zag hij verliefden van zijn leeftijd in 't zonneke voorbij zijn venster passeren. Om de vijftig minuten rustte hij tien minuten uit en gebruikte die pauze om bijvoorbeeld boodschappen voor zijn moeder te doen. Vanaf negen uur ging hij slapen en omstreeks middernacht maakten zijn ouders hem wakker vooraleer ze zelf in bed doken. 's Nachts herhaalde henry nog eens extra zijn leerstof en vertrok na het ontbijt naar het atheneum, naar "het zweetgangske". Sommige leerlingen liepen in de kale, akelige corridor nerveus heen en weer, andere examinandi bleven tot op de laatste minuut hun leerstof herhalen, weer andere zoals henry wachtten vóór de deur van het examenlokaal rustig doch inwendig gespannen hun beurt af, en er waren er die zó zenuwachtig waren dat ze voortdurend het toilet moesten opzoeken. Van enkele minuten ondervraging hing immers hun toekomst af. Sommigen gingen misschien de retorica moeten overdoen en dat betekende een groot financieel verlies voor de rest van hun carrières.