- 091 -

maat van de bruiloftsmars. Halverwege de middenbeuk keek henry eens achterom naar omhoog. De orgelist gaf het beste van zichzelf en was geenszins geïnteresseerd in wat er zich in de rest van de kerk voor deed. Ook merkte henry links en rechts personen op die met gefronst voorhoofd verbijsterd op keken toen ze een voor hen onbekend en dus verkeerd bruidskoppel zagen passeren. Kortom, hoe dichter henry bij het altaar kwam, des te meer moest hij zich inhouden om in geen lachbui uit te barsten. Toen de jonggehuwden vooraan neer knielden en de familieleden plaats hadden genomen op de voorste stoelen, bleef de orgelist maar keihard doorspelen en doorspelen en doorspelen. Net op het moment dat henry zich begon af te vragen wanneer dat zot gedoe ging ophouden, kwam plots de pastoor vanuit een donker deurtje als een duiveltje tevoorschijn en viel bijna van zijn stokken toen hij henry met zijn bruid vóór zich zag. Meteen zag de geestelijke herder zijn vergissing in en met wijd opengesperde ogen probeerde hij zo onopvallend mogelijk de aandacht van de orgelspeler te trekken, opdat die zijn toonkunst zou beëindigen. Tevergeefs. Enkel een atoombom was in staat om zo'n toegewijd muzikant nog te doen stoppen. Verbouwereerd bleef de pastoor dan maar wachten en wist niet goed hoe zich te voelen: kwaad omdat alles verkeerd liep of blij omdat zijn kerk voor het eerst terug zó vol was gelopen.

Uiteindelijk hield de orgelist toch op en kon de pastoor beginnen. Terwijl het buiten pijpenstelen begon te regenen, wat veel lawaai veroorzaakte op de ruiten, gaf hij, verplicht door de omstandigheden, de schoonste eredienst die Monique zich kon indenken. Ondertussen besefte ze niet dat het ander bruidspaar gans die tijd met zijn ouders buiten in de auto's in de gietende regen zijn beurt zat af te wachten.

Toen henry en Monique uit de kerk kwamen, 

waren alle wolken verdwenen en scheen terug de zon...

HET  FEEST

De rest van de dag verliep volgens plan: terwijl de familie twee straten verder een aperitief dronk bij een verre tante op de Burggravenlaan, werden foto's van het huwelijkskoppel genomen in het park van het Gentbrugs gemeentehuis. Het feestmaal ging door in een zaal in de Korte Meer, waar nadien volop werd gedanst. Regelmatig brachten vijftienjarige depêchedragers luxetelegrammen met gelukwensen, die dan door de bruidsjonker werden voorgelezen. Kortom, het ging er gezellig aan toe. 

's Avonds ontvingen henry en zijn echtgenote nog meerdere invités, die kleinere geschenken overhandigden en getrakteerd werden op een koud buffet.

Teljoor beschilderd door een ‘serieschilder’ en door hemzelf als huwelijkscadeau aan henry geschonken.

Terwijl de fuif tot vroeg in de morgen duurde, waren in alle stilte Monique en henry toen reeds vertrokken voor hun eerste huwelijksnacht...