- 134 -
Tot zijn verbazing zag hij Valsmans met zijn boekentas van de schoolingang recht de leraarskamer binnenstappen. Het ouderwets ingericht, langgerekt studiemeestersbureel was gelegen rechtover die sobere leraarskamer en tussen een lokaal, dat met veel goede wil als infirmerie kon doorgaan, en het bureel van Grauwlijk, de pedagogische onderdirecteur. In het portaaltje, dat zowel toegang verschafte tot het studiemeestersbureel als tot de infirmerie, werd de kunstenaarsziel van henry omzeggens elke morgen bij zijn aankomst verminkt door de goedbedoelde verwelkoming, gepaard gaande met een afstotelijke grijnslach, van de jonge, lelijke schoolverpleegster. -- Zeg, Lodemans, geeft Valsmans hier les? vroeg henry aan de enige studiemeester die met hem het bureel deelde en dichtbij de toegangsdeur van Grauwlijk zat. Met uitzondering van Meurlijk, werkten alle andere surveillanten in de bibliotheek. -- Maar natuurlijk. Al gans het schooljaar! -- Dat wist ik niet. Leraars komen op verschillende uren binnen en daarom... 't Is de eerste keer dat ik hem hier terugzie. -- Ja, hij kreeg een volle uurrooster. -- Maar...  Vóór mijn legerdienst was hij toch studiemeester? -- Ja. Met een D-cursus mag hij les geven in de beroepsafdeling, verduidelijkte Lodemans. -- Dat weet ik wel, maar... Argwanend zette henry zijn werk verder. Er klopte iets niet. Terwijl hij gedegradeerd werd tot studiemeester, werd een studiemeester leraar. "Zeg, zoudt ge niet beter bij de marine blijven?" Die woorden van Valsmans klonken nog in zijn oren, precies alsof ze niet vórig jaar, maar pas gisteren werden uitgesproken. Plots stond henry recht en zocht in de kast naar de bundel lessenroosters. En, ja, daarin vond hij het bewijs: zijn uurrooster werd door Valsmans volledig ingepikt. Weliswaar met enkele aanpassingen: al wat categorie A3 en A2 was, mocht Valsmans niet doceren en werd stiekem doorgegeven naar gediplomeerde wiskundeleraars in ruil voor hun A4-fracties. GEVECHT  VAN  DAVID  TEGEN  GOLIATH Deze vondst trof henry diep in het hart. Zijn onafgebroken blijk van trouw aan oversten kreeg deze keer een behoorlijke deuk. "Omdat er minder leerlingen waren", had hoofdinspecteur Bots hem gezegd. En dit was een leugen! Nochtans moest volgens de voorschriften elke milicien na z'n legerdienst zijn oorspronkelijk werk terugkrijgen. En dat wist Bots maar al te goed. Welk gluiperig ellebogenwerk had Valsmans uitgericht zodat drie directeurs en zelfs de hoofdinspecteur hun voeten veegden aan deze algemeen geldende richtlijn? Zelfs de vakbond wilde niet tussenbeide komen! De pogingen van henry om zijn oorspronkelijke job terug te krijgen, stootten op verwoede tegenstand vanwege de directie, die uitmondde in allerlei pesterijen. Vanaf het nieuwe schooljaar in september 1967 werd henry zelfs gedegradeerd tot voltijds studiemeester. Maar de vechtlust van de ex-marinier werd er nog maar door versterkt. In januari 1968 trachtte de directie hem nog te sussen met een interim