- 235 -

geworden en na drie kwartier hingen ze rond elkaars hals en zongen de officieren uit volle borst een nooit eerder gecomponeerd lied over "our dear fellow". Nadat henry de commandant er een paar keer had op gewezen dat een 'zwarte auto' hen op de kade stond op te wachten en nadat hij hem met veelzeggende, cirkelvormige handbewegingen over een 'interesting address' had ingelicht, vertrokken ze naar het bovendek. Terwijl twee Engelse officieren het schip verlieten, bleef een derde als officier met wachtdienst op het dek nabij de gangway staan voor de gebruikelijke plichtplegingen: groeten, eerst voor de officier van een andere natie en daarna voor zijn commandant, die wel te verstaan het schip in die volgorde dienden te verlaten. Maar de schnaps zorgden ervoor, dat henry zijn ingepompte beleefdheid op dat moment overtrof door de regel, volgens dewelke de scheepscommandant steeds als laatste zijn vaartuig moet verlaten, even opzij te zetten. Zowel henry als de Engelse commandant bleven alzo bovenaan de gangway staan en beiden bleven maar proberen om de andere met een welgemanierde, middeleeuwse armzwaai te overtuigen om als eerste het schip te verlaten. Ondertussen stond de officier met wachtdienst daar gans die tijd onbeweeglijk en stokstijf te groeten.

-- After you, sir, begon henry.

-- No, no, please, after you, dear henry.

-- No, no, sir, please after you.

-- No, dear henry, please, after you, schaterde de Engelsman.

-- No, no, sir, please, after you, sir, lachte henry terug.

-- No, please, my dear henry, after you.

-- Please, sir, after you.

-- No, I beg you, dear henry, after you.

En zo ging dat wel een vijftal minuten door tot wanneer henry zijn ingeplante beleefdheid liet varen en de commandant eindelijk als laatste zijn schip kon verlaten. Hun leute kon nog niet op toen ze zich in de 'zwarte auto'  ploften. Op weg naar 't Zand vroeg de commandant of henry hem niet eerst naar een typisch Brugs winkeltje kon brengen, waar hij kantwerk kon kopen voor zijn familie. Alzo belandden ze op de Grote Markt, waar de commandant bij het verlaten van een souvenirwinkel, enkele foto's begon te nemen van de Halletoren. Dit bracht henry, overtuigd dat in het gebouw net zoals in het veertiende eeuws Gents Belfort een lift was geïnstalleerd, op het illuster idee om de zwaarlijvige Engelsman uit te nodigen enkele panoramafoto's van Brugge te nemen vanop deze drieëntachtig meter hoge toren.

<<<<< De Halletoren met op de voorgrond het standbeeld van de twee Vlaamse helden van de Guldensporenslag. (Foto in 2006.) <<<<<