- 300 -

Je zat in de klem.

Klipmans had me een loer gedraaid door me bij de hogere echelons een slechte naam te bezorgen. Alles wat hij in de voorbije twee jaar verkeerd deed, had hij in mijn schoenen geschoven. In de wereld van Tak 1 had ik al van 'gevallen' gehoord, die als straf gemuteerd werden naar een voor hen heel oninteressante functie. Nochtans mocht een mutatie reglementair gezien nooit als straf bedoeld zijn. Maar tussen theorie en werkelijkheid... Dus werd het voor mij de Godetia, hoewel 'Brussel' wist dat ik al twee jaar nauwelijks mijn gezin had gezien... en dát zonder zeevergoeding.

Eigenlijk hielp jij al je manschappen, maar zelf werd je niet geholpen. Hoe heb jij je uit de slag getrokken?

Dat zal ik je straks zeker vertellen. Je kent me ondertussen al, hé: ik mocht Klipmans zijn capriolen niet ongestraft laten. Hij heeft het zich nadien serieus beklaagd, maar om hem meteen al een heel klein hakje te zetten, stuurde ik naar 'Brussel' in 't geniep een message.

Ha, 't begon al.

Ja. Ik had vernomen dat een vaandrig-ter-zee 2e klasse van een andere marinebasis in september moest fungeren als officier van de Koninklijke Wacht. Voor mij een makkie, want ik had dat jobke al menigmaal gedaan. Die jonge luitenant zat, zo vernam ik, in erge familiale problemen. Om hem te helpen en om Klipmans meteen een eerste keer te treffen, heb ik mezelf in die message aangeduid als vervanger voor die 2VZ. Daarmee kon Klipmans zijn eigen boontjes doppen bij de moeilijke ontmanteling van een marinebasis! Het personeel had ik gered, maar de administratieve rompslomp moest nog beginnen...

Jij bent toch een deugniet, hé.

Normaal niet. Maar als men het tegen mij opneemt, dan ja. Vergeet nooit: slechteriken en sloffelhelden zijn de twee sl's die in hun eigen situatie te gronde gaan. Wees dus geen slechterik, maar ook geen slof. Klipmans bezag ik nu als vijand. En een vijand moet men steeds aanpakken met minstens de zelfde wapens. Anders verliest men.

Als ik het goed begrijp, ontsnapte jij door je message aan een directe bruuske mutatie aan boord van de Godetia. Van de ene op de andere dag je staffunctie verliezen, is toch niet niks.

Ja, dat ook. Door mijn message kon ik eerst in Brugge ingezet worden om enkele marineofficieren op te leiden voor 't Koninklijk Paleis.

En daarna was ik met hen twee weken Officier van de Koninklijke Wacht. Pas op 27 september 1976 meldde ik me als de nieuwe Supply Officer voor de A960 Godetia aan bij NAVCOMOST in Oostende, de thuishaven van mijn schip. 't Was op een maandag en ik vernam dat de Godetia de dag voordien naar Zeebrugge was afgevaren voor de inhuldiging aldaar van de nieuwe haven voor de zeemacht.