|
- 303 - |
||||||||
|
En hoe was het leven aan boord? Och, dat was hemels! Was de kameraadschap bij de zeemacht al zo briljant, dan was ze op 't schip super superbe. De commandant van een oorlogsschip beseft dat ook zíjn leven afhangt van wat zelfs een matroos uitspookt. Want als het schip vergaat, zinkt iedereen mee, zowel de officieren als de manschappen. Dat besef creëert een uitzonderlijke band onder zeemannen. Die notie versoepelt het leven aan boord. Maar nochtans is de discipline bij de zeemacht scherper dan bij de landmacht: fouten die een schip in gevaar kunnen brengen, worden streng bestraft.
Daar waar henry'tje was, ontstond er toch altijd sensatie, spanning en leute? Was dat op 't schip ook zo? Haha. Dat was bijna niet nodig. In de wardroom van de Godetia ging het er immers nog vrolijker aan toe dan in de wardroom van een marinebasis. En dát wil wat zeggen! De kameraadschap kon je in gans 't schip van de gezichten lezen. "Gooi trossen los!" was het plezantste bevel aan boord. Dat wegvaren van de kade 't wijde zeegat uit. Die frisse zeelucht rondom je oren met dat tikkeltje zoutige visgeur langsheen je neusvleugels. Dat geeft je zo'n ongelooflijk vrijheidsgevoel. Niet te beschrijven! Weg van alle paperassen! Maar toen de Godetia in Antwerpen lag voor zijn refit, heb ik wel mijn steentje kunnen bijdragen in de sensatie en de leute.
Vertel op. Maar eerst nog een vraagje: kon jij in die periode ook schilderen? Ja,
'k heb zelfs aan boord van de Godetia geschilderd.
In mijn kajuit. Met mijn schildersezel. Op 10 oktober 1976 waren er
gemeenteraadsverkiezingen en in mijn schilderij 'De Parasiet' drukte ik mijn
misprijzen uit voor de veelal egoďstische houding van politiekers
en vakbondsleiders.
|
||||||||
|
|
||||||||
|
|
