- 329 -
DE TWEEDE DAG: 17 MEI 1977
Ik vernam dat die grote rondgang nogal... hoe zal ik het zeggen... hobbelig is verlopen?
Dat is het minste wat je kunt zeggen. Die tweede dag liepen we door die gangen en we waren precies Laurel en Hardy...
Laurel en Hardy?
Awel ja, je kent ze wel: 'De Dikke en de Dunne' uit de tijd van de stomme films, maar deze keer in 't marineblauw natuurlijk en met onze sabel aan de linkerkant en witte handschoenen om 't geheel wat op te frissen. Ik was immers ne slank gebouwde en Jef Vindevogel woog bijna honderd kilo. Zij aan zij doorkliefden we alzo de gangenlucht, hij precies een slagschip, ik naast hem precies een klein mijnenjagertje.
Haha! Nu doe je me toch lachen.
En dat is nog maar het begin! Eerst, na klop klop, stapten we het bureau van kolonel Monnens binnen, mijn nieuwe overste. Hij keek vanachter zijn bureaumeubel op en Jef zei: "Kolonel, mag ik u mijn opvolger voorstellen: luitenant henry." Monnens keek hem aan en daarna bekeek hij mij nadenkend. "Een luitenant?" besloot hij met een kritische blik, overtuigd dat de zeemacht hem een loer wilde draaien. "Luitenant henry is een wiskundige... voor onze terminal", verklaarde Jef. "Oh, in dat geval, wees welkom, luitenant. Commandant Vindevogel zal u op de hoogte brengen van uw taak en de organisatie binnen SGE. Morgen zal ik u aan de generaal voorstellen."
Wat betekent SGE?
Service Général de l' Encadrement. A propos, enkele dagen later werd mijn aankomst in de Bar SGE stijlvol gevierd. Nadat we nu het bureau van Monnens hadden verlaten, begon de grote rondgang. En Jef deed dat perfect: vóór elke deur waarachter het bureau van een officier lag, bleef hij staan, vertelde me wie die officier was, wat zijn opdracht was en pas daarna gingen we er binnen. Alles liep als gesmeerd... tot wanneer Jef voor de zoveelste keer vóór een deur bleef stilstaan en zei: "Hier staan we vóór Het Protocol. De overste is een majoor van adel en 't is zijn bekommernis om zich bezig te houden met de gebruikelijke geschreven en ongeschreven gedragsregels, met de ceremonieën en met de etiquette. Dus, henry, hier moeten we ons een beetje serieus en deftig houden. Let op bij het binnengaan: het is een dubbele deur."
Ging het er elders minder serieus aan toe misschien?
Bah, daar waar een zeemachter binnen kwam, ging het er steeds gemoedelijk aan toe. Landmachters en luchtmachters wisten altijd de vlotte geest van de zeemacht te waarderen.
Dan voelde het zeker wel raar aan, toen Vindevogel je zo plechtig de protocollaire dienst binnen leidde?
Awel, tot op dat ogenblik had Vindevogel zich inderdaad luchtig gedragen. Maar vóór dát bureau werd hij doodernstig. En dat was ik van hem niet gewend. Die majoor moest dus wel de voornaamste, eerbiedwaardigste, ernstigste... euh, zijn er nog andere superlatieven? Ja... de gedistingeerdste man zijn, die ik al ooit ontmoette.
