- 345 -

Elk jaar opnieuw werd in SGP een jonge officier aangeduid om naast zijn hoofdopdracht ook de VKO bij te houden, de Voorzorgskas Officieren. Die jonge officier liet dan maandelijks een van zijn soldaten zo tussendoor bij alle officieren van SGP rondgaan om het lidgeld op te halen. Die officieren kwamen later in 't bureau van die jonge officier om hem op de hoogte te brengen van iets dat ze te vieren hadden. Met het geld van de VKO werd alzo voor die officieren het nodige gekocht: bijvoorbeeld een geschenk omdat ze vader waren geworden of een tinnen schaal omdat ze muteerden na enkele jaren dienst in SGP. Ook de decoraties werden met 't geld van de VKO gekocht, zodat de gedecoreerden ze zelf niet eerst moesten gaan afgeven aan de generaal. Nadien moesten ze wel zelf nog de linten voor hun dagelijkse uniform in de winkel gaan kopen en, omdat ik tot de zeemacht behoorde, moest ik er ook de minidecoraties voor mijn spencer kopen.

>>>>> Officieren met meer dan 5 jaar dienst in SGP kregen de grote tinnen schaal van 1,415 kg met diameter 34,5 cm. 1LZ henry kreeg die in 1989 voor 12 jaar goede dienst in SGP. >>>>>

Je pocht nooit en bovendien was je fel onder de indruk toen je grootvader zijn decoraties in een schamele sigarendoos als weggevertje aan jou overhandigde. Ik kan me dus goed voorstellen dat jij niet bijster tuk was op decoraties.

Dat is waar, ik stoef nooit. Sommige militairen voelden dit aan en vonden dit sympathiek van me. Decoraties worden gegeven aan militairen omdat ze hun leven veil hebben voor hun medeburgers. Met zo'n metaaltje aan een lintje maakt het land er zich gemakkelijk vanaf. Geen vergoeding, geen schadeloosstelling. Ik begrijp niet waarom de socialistische vakbonden hadden geëist dat de burgers net zoals de militairen decoraties kregen. Omdat zij ook voor het land werkten, was de reden. Stom, hé. In die sigarendoos van mijn grootvader, een oud-strijder die in de Dodengang zijn leven op 't spel zette, stak ook zo'n burgerdecoratie. Hij vond zich hiermee geschandaliseerd. Begrijp je? Maar... waarom al die vragen over onderscheidingen en decoraties?

Dit interview dient om je ook als kunstschilder beter te begrijpen. Want ik merkte het al: je had ze liever niet gekregen.

Goe weten! Dat wisten ze bij de zeemacht ook. Eens kwam de adjunct van de ZS1 mijn bureau binnen en zei: "Commandant, ik kom u melden, dat u binnenkort weeral een decoratie krijgt." Hij was een elitekerel. Ik bekeek hem een tijdje met een schalkse glimlach en hij begreep me. Dan vroeg ik: "Kunt ge het zo lang mogelijk uitstellen om dat in de orders te vermelden?" - "Ik zal dat proberen." - "Daar gaan we ne goeie whisky op drinken. En moest ge er problemen mee krijgen, steek het maar op mij."

Jij bent toch een rare. En is dat gelukt?

Ja, een jaar lang. Dan kwam hij bij mij terug en zei: "Commandant, nu moet ik wel. Anders komen er vodden van." - "Oké dan," antwoordde ik, "doe maar. Ge hebt ruimschoots uw best gedaan."