|
- 346 - |
|||||
|
Maar kon je dan niet die decoraties eenvoudigweg ook in een sigarendoos dumpen, zoals je grootvader dat deed? Onmogelijk. Als beroepsmilitair moest ik ze wel dragen. Als ik als officier dit niet zou doen, werd dit beschouwd als een belediging aan het adres van de koning, want die had zelf - zo staat het op dat nepperkament - aan de officier de onderscheiding verleend. Dus werd het niet dragen van de decoraties strafbaar. Mijn collega Ben, een landmachtofficier die ook op 't ministerie van landsverdediging werkte, heeft het zelfs tot het uiterste gedreven. Eens was hij op weg naar het Klein Kasteeltje en toen hij bij de ingang kwam, hoorde hij een vrouw gillen. Toen zag hij haar in doodsangst spartelen in het vuil, koud Brussels kanaalwater. Zonder nadenken dook Ben - toen nog luitenant - van de hoge kaaimuur recht 't vies sop in. Kort nadien zaten ze allebei op de oever. Hij hielp de vrouw reanimeren en telefoneerde ook naar de ambulance. De vrouw was gered. Voor deze redding ging Ben de medaille van moed en zelfopoffering krijgen.
Een prachtkerel! Ja, mijn entourage zit vol met prachtkerels. Maar zeg nu eens zelf: is het op mijn gezicht misschien af te lezen dat ik in 't verre verleden voor dominee wilde studeren? Heb ik werkelijk zo'n patersmuileke?
Bah neen. Waarom? Awel,
iedereen komt met z'n zorgen en problemen altijd
maar naar mij toe. Hahaha! 't
Is bij mij precies ne biechtstoel. Goed hé, ze vertrouwen me dus. Ook Ben.
Hij kwam enkele weken na die redding mijn bureau binnen en zijn opgekropte
frustratie rolde er uit: "Wilt ge nu wat weten!
Ik heb een factuur gekregen om die ambulancedienst te betalen. En 't is nog geen klein beetje! Stelt u voor: eerst red ik op
gevaar van mijn leven die vrouw uit dat stinkend Brussels water en nu moet ik
nog de ambulance betalen ook. Zie dat van hier! Geen
haar op mijn hoofd denkt er aan om dat te doen." - "Breng die
dienst gewoon op de hoogte hoe de vork in de steel zit en 't
zal opgelost zijn", raadde ik hem aan. "Dat heb ik al gedaan, maar
ze blijven eisen dat ik dat betaal omdat ík hen opbelde. Precies alsof 't halfdood slachtoffer dat had kunnen doen. Kijk, 'k heb
de staf van de landmacht al verwittigd: die
decoratie van de koning weiger ik zolang de koning er zelf niet voor zorgt
dat die decoratie is betaald. Punt, uit!"
Jawadde! Dat is straffe taal. Een officier die een decoratie van de koning weigert! Hoe is dat afgelopen? De generaal zat met de gebakken peren. Maar de dag nadien had hij 't probleem al opgelost en werd de factuur van Ben geannuleerd. Daarna heeft Ben die medaille aanvaard. |
|||||
|
|
|||||
