- 392 -

In het cultureel departement werd het belastinggeld enkel gebruikt om linkse kunstenaars te steunen. In die 'acht zachte jaren' was het dus niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar voor een kunstschilder zoals henry viel dat minder zwaar: hij uitte zijn gevoelens en frustraties in zijn expressieve schilderijen. Door zulke kunstwerken kon hij zich steeds afreageren op elke onaanvaardbare of explosieve gebeurtenis, nooit op zijn medemens, nooit op een ondergeschikte. Normaal leefde hij kalm en beheerst, maar als er iets fout liep voor mens of dier, kwam hij in actie. Bijwijlen werd hij dan ook opstandig, een karaktertrekje dat hij van zijn grootmoeder Blondine had geërfd. Hij trachtte dan steeds de toestand recht te trekken, maar raakte zijn emoties steevast kwijt via zijn Expressieven. Hij hoopte bovendien met zulke schilderijen de aandacht van de mensen te trekken op erge en verkeerde toestanden en hun gevoelens wakker te schudden.

*  *  *

Daar was...

ook het overlijden van zijn vader Edmond op 26 juni 1980. Steeds had henryEC voor zijn vader respect en dankbaarheid betoond en hij was er zich altijd bewust van geweest, dat hij zonder zijn goede ouders waarschijnlijk nooit zo'n fantastisch levenspad had kunnen bewandelen. Na zijn hoge studies had hij hen dan ook steeds met raad en daad blijven bijstaan. Zijn vader had zelfs op zijn betrouwbaarheid beroep gedaan om na z'n overlijden moeder Clarisse en broer Patrick en diens gezin te blijven steunen.

<<<<< Protestantse kerk in Oostende <<<<<

Maar nadat vader Edmond met pensioen ging, was de situatie stilaan veranderd. Edmond verhuisde naar Oostende om zijn levensdroom te verwezenlijken: aldaar een luxueus appartement huren nabij de woonst van zijn jongste zoon Patrick, om elke dag met Clarisse op de zeedijk te kunnen wandelen en van de zeelucht te kunnen genieten. Tot daar alles goed. Als protestant had hij daar al vlug de leiding van de protestantse kerk, die in de winter weinig, maar in de zomer door de talrijke Engelse toeristen des te meer kerkgangers telde. Vrij vlug had hij Patrick ervan overtuigd dat het interessant was om naast zijn baan van onderofficier bij de zeemacht ook koster te worden van de kerk. Hierdoor mocht Patrick daar ook het appartement met zijn gezin en schoonfamilie gaan betrekken. Tot daar ook nog alles goed. Maar dan begon het. Vader Edmond voelde zich belangrijk worden in de protestantse gemeenschap, ja zelfs geroepen om het protestantisme vooruit te helpen. En daarbij was zijn oudste zoon henryEC, die in Gent was gebleven, hem een doorn in het oog, omdat die geen protestant was. Of liever: niet meer was. Na enkele laatste pogingen om die 'afvallige' tot inkeer te brengen, ontstond een korte, heftige discussie en verbrak Edmond alle contacten met zijn oudste zoon.