- 393 - |
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
Edmond weigerde ooit nog op zijn beslissing
terug te komen. De breuk was definitief en voor henryEC
bleven enkel nog de mooie herinneringen over van zijn ouders. Zoals uit zijn
kindertijd de aangename wandelingen op het 'exercitieplein' met zijn vader en hun
Hollandse schaper Jerry.
Maar hij wist dat ook dit aandenken stilaan zou vervagen. In het leger had hij geleerd hoe hij zich uit zelfbehoud kon afschermen tegen negatieve gebeurtenissen: een fictief schild smeden tussen hem en alles wat ook maar iets verband hield met zo'n negatieve situatie. En dat deed hij nu. Later, toen henry het wit gelaat
van zijn vader zag die uit een koelcel van het mortuarium werd getrokken,
zette dit hem aan om 'Zijn laatste Show' te schilderen.
En als hij ondanks het 'schild' nadien toch nog eens toevallig aan de onhebbelijke situatie werd herinnerd, begon hij schetsen te maken voor zijn expressieve schilderij 'De Dood van Vader', die hij zes maanden later op doek bracht, waarbij hij schreef: "Hij was een principieel man. Een gans ander karakter dan het mijne. Hij verergerde nog met ouder te worden. Hij werd toen een fanatieke protestant. Het doek geeft weer hoe hij me in zijn netten trachtte te vangen en de strijd die dit meebracht. Deze strijd betekende zijn vroegtijdige ondergang, weergegeven in het wezen dat uiteen scheurt. En ikzelf, in 't centrum, heb er ook wel enkele gevolgen van overgehouden."
|
|||||||||||||||