- 455 -

Waarom was die commandant van de Landmacht daar? Die was zeker ook een Franstalige?

Neenee, hij was een Vlaamse officier uit Antwerpen, want de procedure moest in het Nederlands geschieden omdat ik op de Nederlandse taalrol stond. Dát hadden wij, Vlamingen, sinds enkele decennia toch al met veel moeite verkregen. Die Antwerpenaar kende ik goed. Wij hadden keer op keer goed samengewerkt en voerden binnen de kortste keren een gezellig gesprek als we elkaar ergens hadden ontmoet. We hadden vroeger samen al ettelijke pinten gedronken. Toen ik nu in het bureau van Waalmans binnenkwam, had ik eens naar 'den Antwerpenaar' geknipoogd om hem moed in te blazen, want ik wist dat hij er was om nauwlettend toe te zien dat de kolonel zich aan de regels hield. In feite moest 'den Antwerpenaar' mij ook verdedigen waar dit nodig bleek. Maar gedurende gans de procedure durfde hij zijn mond niet eens open te doen! Zó erg was het gesteld onder de bevelvoering van Waalmans. Dat was geen bevelvoering meer, dat was voor de Vlamingen een schrikbewind geworden.

Hoe is die procedure dan verlopen?

  Nadat de kolonel de twee ten laste gelegde feiten had voorgelezen, verwees ik ter mijner verdediging gewoonweg naar mijn anderhalve bladzijde tellend verweerschrift. Maar uit de antwoorden van de Fransdolle kolonel kon ik opmaken, dat hij hoegenaamd niets van mijn Nederlandse tekst en uitleg had begrepen. En juist vooraleer Waalmans de straf ging uitspreken, schoot er me een schim voorbij van de Vlaamse soldaten die in de Wereldoorlog onschuldig door Franstalige officieren op een krijgsraad te velde ter dood waren veroordeeld en zonder het nog te begrijpen door een vuurpeloton werden geëxecuteerd. Op dat moment werd het me te machtig. Ik kreeg een venijnige scheut door mijn hart en kromp ineen van de pijn.

<<<<<       Milord              50 cm x 60 cm               22 april 1987 <<<<<

henryEC schilderde dit doek, terwijl hij de cassette met het liedje 'Allez, venez, Milord' van Edith Piaf voortdurend in zijn atelier afspeelde. Hij beeldde op doek een man uit, die zich bedrinkt omdat hij het leven niet meer aankan.

Oelala! Wat is er dan gebeurd?

  Waalmans stopte direct de procedure en ik hoorde hem nog zeggen: "Morgen verder." Hij kreeg plots schrik, niet zozeer uit zorg om mijn gezondheid, maar om de gevolgen voor zijn eigen carrière ingeval het met mij daar tijdens die procedure verkeerd was afgelopen. Mijnheerke wilde namelijk koste wat kost generaal worden. Een dag later heeft hij de straf uitgesproken: vermaning.