- 504 - |
||||||
|
||||||
-- Sven zal binnenkort een zaak starten als florist,
vervolgde henry terwijl hij al zijn effecten op het bureau deponeerde. -- Proficiat, zei de directeur terwijl hij naar al de
waardepapieren keek. -- Ik heb het al uitgerekend, maar doe dat alstublieft
ook eens. Want ik wil dat allemaal op zijn renteboekje zetten. -- Dat is héél wat. En moet dat allemaal op zijn
boekje? vroeg de directeur ongelovig nadat hij alles had becijferd. -- Ja, ik heb dat niet nodig en hij kan dat goed
gebruiken, lachte henry. -- Oké. Dan zal ik u daarvoor een bewijs opmaken,
stelde de directeur voor. -- Waarom? Nee, dat hoeft niet. ’t
Is toch mijn zoon. Ik vertrouw hem. -- Goed dan. Na dit fameus
bezoek aan de bank begon alles in het dagelijks leven van henry betrekkelijk
vlot te gaan. Hij kon terug beginnen schilderen, terwijl Sven regelmatig naar
Brugge reed, de ene keer om daar enkele uurtjes door te brengen bij Tamara en
haar ouders, de andere keer om haar te gaan halen en ze voor enkele uurtjes
naar zijn ouderlijk huis te brengen.
Op verzoek van
Monique en Sven bedacht henry opnieuw een aanlokkelijke naam voor de
playbackshows. De naam “Tamara” klonk volgens hem hiervoor te zwaar. Daarom gaf
hij er de voorkeur aan om in een reclamestoet meisjes aan weerskanten van een
versierde auto te laten meewandelen, die achthonderd flyers uitdeelden,
waarop op de keerzijde ‘Sven en Timi ** Star** Dancers’ stond vermeld. Op die manier ontstond de
roepnaam “Timi”. En zelfs Tamara hoorde die naam
liever dan haar doopnaam, die bij haar veel te veel slechte herinneringen
deed ontwaken. |
||||||
|
||||||