- N m13 h22,1 -

R I S I C O ' S

TIJDENS  DE  SCHIETOEFENINGEN

...EN DOETJES WERDEN MANNEN.

Ondanks de vele gevaarlijke situaties deden er zich door de goede organisatie en de deskundigheid in het leger weinig incidenten voor.

Als de troepen van luitenant henry in volle gevechtstenue gingen vuren, was de korporaal van de schietstand altijd verbaasd hoe vlot alles verliep. Dat kwam door de duidelijke theorielessen, die de matrozen voordien hadden gekregen, en de snelle, doelgerichte bevelen ter plaatse. In het aantekenboek was gemakkelijk te constateren dat tweehonderd matrozen nog minder tijd nodig hadden dan dertig soldaten van de omliggende landmachtkazernes om tien patronen af te vuren.

Na de mars liet henry de matrozen door de instructeurs meteen verzamelen en controleren in de voorzaal. Terwijl de taken werden verdeeld, maakte henry ondertussen de nodige aantekeningen in het boek en inspecteerde de overdekte schietbaan. Kort nadien reeds presenteerde de chef van het eerste peloton zijn mannen-in-geef-achtstand in de 'put' aan henry. Deze beval "ter... plaats... rust" en herhaalde van op de stenen verhoging nog eens in 't kort alle punten, waarmee elke schutter rekening moest houden. "Houd uw wapen steeds in de richting van de schietschijf", was hiervan 't belangrijkste bevel. Daarna stormden de eerste schutters op bevel naar de schietgaten en ploften er neer. Naast elke schutter stond een instructeur, die nog eens extra controleerde of zijn schutter de oordopjes had ingestoken. Een seconde later begon luitenant henry reeds de bevelen vlug na elkaar uit te schreeuwen, precies alsof ze door een woeste vijand echt werden aangevallen. In de DIP moesten de rekruten op elk bevel nog antwoorden om duidelijk te maken, dat ze wisten wat ze na elk bevel moesten doen.

-- Fuseliers!... Aandacht.

-- Vóór, honderd!... Opzet.

-- Schietschijf vóór u!... Gezien.

-- Tien patronen, schot per schot!... Ontgrendelen en laden.

-- Mik in 't midden van het doel!... Schouderen en mikken.

-- Vuur!

Na dit laatste bevel stak henry in elk oor vlug een propje watten. Het 'spektakel' begon meteen. Na het laatste schot werden de punten geteld, nieuwe bevelen gegeven, de veiligheidsmaatregelen toegepast en de schutters afgelost.

Met het geweer was het gevaar enigszins beperkt omdat de fuseliers op de grond lagen te vuren. Gevaarlijker was het rechtstaand schieten met de thompson, twee weken later. De matrozen, die amper vijf weken voordien nog volop van hun studentenleven aan het genieten waren, stonden daar nu plots met een draagbare mitrailleur in de handen! Naast elke schutter stond een instructeur. Luitenant henry stond in het midden, zowat vier meter achter hen, om de toestand goed in de gaten te