- N m13 h23,3 -

Terwijl henry betaalde, zag hij hoe een gedecolleteerde 'danseres' uit het halfdonker achter hem tevoorschijn kwam, op het podium stapte en door een deurtje verdween. Tien minuten later verscheen ze terug in een gans andere opschik op de verhoging onder enkele warmkleurige spots. Op de zwoele, meeslepende tonen van een zacht gezang begon ze heupwiegend te dansen. Langzamerhand ontdeed ze zich van het ene kledingstuk na het andere. Haar wulpse bewegingen deden niet alleen de temperatuur van de champagne stijgen. Veelkleurige, ronddraaiende lichtbundels verdoezelden haar lichaamsvormen, wat het voor de toeschouwers nog spannender maakte. Op het einde had ze nog enkel twee minieme kledingstukjes aan en gingen alle lichten uit net nadat ze haar beha af wierp. De show had amper een kwartier geduurd.

Toen het licht werd aangestoken, was de stripteaseuse verdwenen. Stripteasetenten waren in die jaren zeldzaam en de KRO was buiten zichzelf van opwinding. Zo nu en dan stak hij zijn duim in de lucht ten teken dat hij het initiatief van zijn luitenant ten zeerste waardeerde. Omdat de ober inmiddels de vier glazen opnieuw wilde vullen, dronk henry uit beleefdheid zijn glas leeg. De drie andere waren al leeg. Een halve fles was hier blijkbaar de prijs voor een shownummer. Even later kwam de stripteaseuse terug en begaf zich met het zelfde decolleté opnieuw in het halfdonker achter henry. De luitenant was alvast in druk gesprek geraakt met zijn gezellin en zijn hand kroop langs haar dij zachtjes naar omhoog. "Pas juist op voor mijn baas," verwoordde ze haar angst, "want hij laat zoiets niet toe." Schuchter keek ze over haar schouder en vervolgde: "Doe maar. Het is in orde." - "Het is nu mijn beurt. Blijf gerust zitten," zei haar vriendin tot de KRO. Ze dronk in één teug haar glas leeg, stond recht en verdween ook via het deurtje achter het podium. Tien minuten later verscheen ze ook in andere klederen en gaf een gevarieerde stripteaseact ten beste. De KRO kon zijn ogen niet geloven dat het meisje, dat daarnet in zijn armen zat, zich nu zo open en bloot te kijk stelde. Hij werd er zelfs een beetje jaloers van.

Toen ze na de vertoning terug in de armen van de KRO kroop, vroeg haar vriendin aan henry: "Wanneer gaat uw vriend ons eens trakteren?" - "Dat zult ge hem zelf moeten vragen", reageerde henry voorzichtig. "Wat wil ze mij vragen?" - "Of ge hen wilt trakteren." - "Natuurlijk! Als het maar dat is", verzekerde de KRO met een grote, gulle geste. De meisjes deden de ober teken en enkele minuten later werd een nieuwe champagnefles geserveerd. De ober boog zich naar de KRO en zei: "Duizend tweehonderd." - "Wat!! Dat is zuiver bedriegerij! Gij hebt voor de vorige fles maar tweehonderd frank gevraagd en nu vraagt ge aan mij voor een zelfde fles..." Dadelijk greep henry in: "Sst... Stil. Ik, ik zal dat wel betalen." Het incident was hiermee gesloten.

Wat later showde ook henry's gezellin, maar henry had ondertussen van haar vernomen dat ze met die optredens wilde stoppen. "Kom dan nu met mij mee", stelde hij voor. "Dat gaat moeilijk. Hier kan ik niet weg. Ik verblijf in dat café op de rechterkant van de Smedenstraat, maar ik ken de weg niet", had ze er op het laatst hulpeloos aan toegevoegd. "Geen probleem. Ik zal u helpen. Ik kom u morgen halen." Met deze geruststellende gedachte had hij haar die nacht verlaten.