- N m13 h24,6 -

SCHOONSTE  VROUWELIJKE  DACTYLO

Om de vier jaar stond aan het hoofd van het leger een andere minister van landsverdediging. Een politieker die te weinig of helemaal niets kende van het leger. Ene die gedurende vier jaar de generaals ging bevelen welk gerief het leger wel of niet moest kopen. Ene die gedurende vier jaar die doorwinterde opperofficieren zijn onbewezen strategie en tactiek ging opdringen. Ene die na vier jaar werd afgelost door een andere ene, die een geheel andere visie had over het leven en het leger, maar van het laatste evenmin iets kende.

Zo ene stond op een dag aan het hoofd van het Belgische leger en wilde een toenadering tussen de burgers en de militairen. Precies alsof dat twee verschillende wezens waren. Misschien was er door de opleiding wel enig verschil in gehardheid, tucht en correctheid tussen die twee groepen stervelingen, maar meer was dat niet.

Om die toenadering te bekomen begon die minister burgers in te schakelen op jobs die voor beroepsmilitairen bestemd waren. Een uitermate ingenieuze beslissing, waarmee hij als minister van het leger... het leger verzwakte. Immers, in oorlogstijd konden die burgers zelfs niet verplicht worden om hun eenheid te volgen! En zo zou de ene minister na de andere komen en de ene visie na de andere, zodat het belastinggeld van alle Belgen werd uitgegeven om hen minder en minder bescherming te verschaffen.

Op de stafvergadering lag de lange, houten tafel vol notitieblokjes, documenten en mouwen met gouden armbanden.

-- We krijgen enkele vrouwelijke halftime dactylo's. Uit de burgerij. De schoonste plus een dame van middelbare leeftijd zijn voor henry.

De manier waarop de N1 deze beslissing had meegedeeld, ontlokte een schaterlach van alle aanwezige commandanten, die tot in de gang te horen was. Luitenant henry lachte hartelijk mee, maar vroeg zich toch af waarom hij de eer kreeg om de schoonste dactylo in zijn dienst te mogen opnemen. Een test? Of uit sympathie?

Of een vergiftigd geschenk? Zoals een slechte typiste, die meer haar nagels zit te lakken dan brieven zit te tikken. Neen, dat kon niet. Daarvoor was de verstandhouding tussen hem en de N1 te goed. Dus: sympathie óf een test. Misschien zelfs sympathie én een test. De N1 wist al veel van henry, maar hoe zijn houding was tegenover een vrouwelijke ondergeschikte, kende hij nog niet. En 't was nodig die wél te kennen, want de stafchef was in het geheim met henry iets van plan.

In de voorbije maanden waren henry en Comdip verhuisd naar een nieuw opgericht gebouw. Hun gezamenlijk bureau dat vroeger in de grote logementsblok lag, op het einde van de brede gang op de eerste verdieping, was verouderd en te klein voor hun werkzaamheden. Samen hadden ze de plannen voor het nieuw gebouw goedgekeurd, waarbij ze vanuit hun ruim, comfortabel bureau een gemakkelijke verbinding hadden met de kantoren van Edgard en de instructeurs. Toen het gebouw af was, besloot Comdip plots om gans alleen in het ruim bureau zijn intrek te nemen. Dat gaf meer aanzien en hij werd er tijdens zijn hobby's minder gestoord, vond hij. De verbindingsdraden tussen de kantoren werden aangepast en henry had