- N m14 h27,22 -

-- Luitenant, dat was de groeperingscommandant aan de lijn, deelde Oswald mee. Ge moet direct bij hem komen.

-- Wat?! Is de COM al terug uit vakantie? vroeg henry verbaasd.

-- Ja, tijdens uw telefoontje met 5KDR heb ik hem zien aankomen.

-- Hoever staat ge al met de voorbereiding van mijn barbecue? vroeg de vierbander met zijn onaangename, rauwe, zware stem vanachter zijn indrukwekkend bureau.

-- We zijn er volop mee bezig, commandant. De barbecueput is bijna klaar.

-- Dat interesseert me niet. Wanneer zal alles af zijn? bromde de COM en vanuit zijn diep gerimpeld gelaat bekeken zijn ongevoelige ogen de luitenant alsof hij een stuk meubel was.

-- De dag vóór het feest, gokte henry er maar op los.

-- En het materiaal mag niets kosten! gebood Zwijnemans, maar henry ontwaarde op dat moment precies een lichte vrees in die anders zo onbarmhartige stem.

-- Oké, commandant, we hebben het kunnen beperken tot dertienduizend frank.

-- Wat! Dertienduizend frank! Waarvoor?

-- Voor de versteviging van de muren van de put. Daarvoor hebben we dure vuurvaste stenen nodig, die de 5KDR ons echter voor een licht prijsje kan bezorgen.

-- Ik heb u gezegd dat het niets mag kosten! Of hoort gij niet goed?

-- Oké, 't zal niets kosten, antwoordde henry, terwijl zijn bloed begon te koken en hij niet wist hoe hij dat ging regelen.

-- Kolonel, die vuurvaste stenen mogen van de COM geen frank kosten. Wat nu? vroeg henry vijf minuten later per telefoon.

-- Ja, 'k dacht het al. Hij gaat buiten zijn boekje en krijgt nu schrik van de commodore. Ik zal u sterke stenen bezorgen van een afbraak. Die zijn voldoende hittebestendig voor één barbecue... en gratis. Maar dat kost u nu wel twee dúbbele Johnnie Walkers, lachte de ingenieur.

-- Luitenant, de put is eindelijk af, sakkerde Keurmans. De COM is al komen kijken en hij zei aan de eerste matroos, dat we die vier muren niet mochten metselen.

-- Wat! barstte luitenant henry in woede uit. Ik geef u het bevel om met deze richtlijn geen rekening te houden. Binnen enkele uren krijgen de metselaars een hoop stenen. Daarmee moeten ze die muren bouwen en die kunnen gedurende één barbecue standhouden. Dat is een militair bevel. 't Laatste bevel! Wij bouwen die muren en daarmee basta!

De barbecue werd een daverend succes. Het interieur van de feestzaal was tijdig afgewerkt. Bij de provinciecommandant had henry grote, kleurrijke vlaggen gehaald om de brute muren te verbergen en gelijktijdig had hij de tent afgezegd. Maar de gelukkigste mensen van het feest waren de chef kok en zijn familie. Want, terwijl hij het varken op het braadspit rond draaide, verzakte op een bepaald ogenblik de aarden wand van de put, doch de muur hield stand en voorkwam zijn val in de gloeiende massa onder hem.

Dit leert ons eens te meer iets over henry's karakter: hij deinst er niet voor terug om zich volledig in te zetten en desnoods risico's te nemen voor al wie of wat hij verantwoordelijk is.

i