- N m14 h33,2 - |
|||||||||
|
|||||||||
"Aha,
ik merk het al, ge hebt blijkbaar nog niet gehoord
van de problemen, die hij in Antwerpen heeft gehad", lachte z'n kozijn
en lichtte hem meteen daarover in. Na een kort gesprek stapten henry en z'n echtgenote de galerie binnen. Daar werden ze goed
ontvangen en vergast op onder andere whisky en fruitsap.
Zowel de invitatiekaart als de geserveerde drankjes wezen er op dat prins
Karel zich goed over henry had ingelicht.
Pas nadat de dertig genodigden aanwezig waren, verscheen de prins in de zaal. Het lag duidelijk in zijn bedoeling om met iedereen kennis te maken, maar het eerste groepje waarmee hij in gesprek geraakte, liet hem niet meer los. Na een half uur kon hij enkele meters verder geraken, maar ook daar klampte meteen een Franstalig groepje hem vast. Ondertussen draaide z'n hoofd voortdurend langzaam van links naar rechts en henry merkte duidelijk dat hij naar hem op zoek was. Blijkbaar was de prins wel goed op de hoogte van henry zijn gewoontes, maar niet van zijn uiterlijk. Misschien had de prins verwacht, dat henry in marine-uniform zou gekomen zijn, maar daarin had hij zich vergist. Na anderhalf uur was de prins nog maar pas bij een derde hautain groepje beland en had henry ondertussen de kunstwerken van de prins bekeken, drie dubbele whisky's gedronken en met Monique wat over koetjes en kalfjes gebabbeld. En toen werd het de marinier teveel. Dat loopt hier toch de spuigaten uit, dacht henry en hij voelde zich ten zeerste geschandaliseerd om met zijn vrouw als enige Nederlands sprekenden in een Nederlandstalige stad al dat Frans hautain gedoe te moeten meemaken. "Kom, we zijn hier weg", zei hij en samen vertrokken ze zonder boe noch bah te zeggen. |
|||||||||