- N m8 h12,4 - 

D E    B O R T E L O

EERSTE KENNISMAKING VAN HENRY MET ZIJN EERSTE VROUW MONIQUE

Vooraleer zijn universitaire studies aan te vangen, wilde henry nog efkes genieten van zijn grote vakantie. In 1960, amper vijftien jaar na de Tweede Wereldoorlog, was een trektocht rondom de Eifel in Duitsland al een serieuze reis. Op 4 juli was hij vertrokken voor zijn tweede tournee, een tiendaagse per autostop via Keulen, Koblenz, Cochem, Trier en Echternach, maar was ontgoocheld in Gent teruggekomen. Hij was namelijk door zijn reisgenoot, zoon van een onderofficier, voorgelogen. Die was zelfs niet eens op de hoogte van kamperen, had steeds zijn wil en willetjes blijven doordrijven en had tijdens de reis voortdurend voor problemen gezorgd.

Op zaterdag 20 augustus begon voor henry een plezantere periode, hoewel... maar daar hebben we het later nog over. Op die bewuste dag had hij 's avonds zijn schoon kostuum aangedaan, een bleekbruin, net de kleur van koffie met veel melk. Daardoor leek zijn golvend, pikzwart haar nóg zwarter. De bijpassende, lichtgroene das schikte hij nog eens extra en trok de witte manchetten een weinig uit de mouwen. Prima, dacht hij, prima om te gaan dansen. Kort nadat hij thuis afscheid had genomen, wandelde hij met zijn schoolvriend Jo door het Zuidpark en de Lammerstraat. Boven gekomen sloegen ze de hoek om, passeerden de Minard, staken aan het bruggetje de Korte Dagsteeg over en traden de Bortelo binnen. De tafeltjes en stoelen stonden in het voorste gedeelte in rijen en in het achterste gedeelte rondom de dansvloer opgesteld. Overdag was de Bortelo een tearoom met een gezellig terras aan de waterkant, 's avonds een dancing waar deftige meisjes kwamen, meestal vergezeld van hun moeder. 

Het orkestje begon te spelen op het moment dat henry en Jo plaats namen. "Wat willen de heren?" De vraag van de deftige garçon deed hen precies belangrijker worden. Ze bestelden elk een cola. Vanaf hun strategisch goed uitgekozen tafeltje achterin het voorste gedeelte nabij de dansvloer konden ze de toestand goed overzien. Er waren reeds een twintigtal meisjes en de avond beloofde goed te worden. Drie gedistingeerde, zo nu en dan glimlachende muzikanten speelden telkens twee liedjes na elkaar. Vervolgens pauzeerden ze even om te bespreken wat ze daarna gingen brengen.

In het eerste halfuurtje hadden henry en Jo reeds drie meisjes leren kennen.