- 013 -

Vol goede moed stapte Edmond het leven in. Zijn job als bediende werd spoedig onderbroken door zijn militaire dienstplicht.

militair zakboekje van Edmond

Niet enkel de officiële noteringen in zijn militair zakboekje, maar ook de speelse kanttekeningen die hij er zelf later in het rood bij schreef, geven een duidelijk beeld van wat er in die periode gebeurde. In deze generatie was er een duidelijke mentaliteitswijziging. Hoewel de gedrukte Franstalige tekst zoals 'Livret Militaire' nog steeds domineerde, werd reeds alles in het Nederlands ingevuld en spraken de oversten hun ondergeschikten meestal in hun moedertaal aan.

Het zakboekje vermeldt dat Edmond werd ingedeeld bij de 'militieklasse 1934' met stamnummer 15620286, dat hij kastanjebruin haar had en 1,57 meter groot was. Naast 'bijzondere kenteekens' staat vermeld: 'Niets'.  

Dat Edmond toen nog een plezante man was, getuigt zijn commentaar. Naast zijn 'grootte' schreef hij: 'Niet akkoord! 't Was 2m57 - Neen, 't was zeker 1,62 m'. Betreffende zijn bijzondere kentekens vulde hij in: 'Dat is onwaar. Ik toonde aan lieutenant Jadoul m'n linkerhand, waar een litteken aan is. Hij antwoordde lachend: we zullen uw kort haar als litteken opschrijven!' En naast de onjuiste schrijfwijze van zijn naam 'Henry, Edmundus' merkte Edmond op: 'henry, verdemmelinge, wij hebben al moeilijkheden gehad met dien minuscule!'

Maar, alle gekheid op een stokje, op 30 augustus 1934 kwam hij terecht bij de vierde batterij van het zesde artillerieregiment. Hij liep er een sleutelbeenbreuk op en op 't einde van augustus 1935 werd hij opnieuw verzorgd, waardoor hij niet op tijd kon afzwaaien en tot
11 september 1935 in het militair gasthuis te Leuven verbleef. Deze sleutelbeenbreuk zal hem later nog van pas komen...

Het militair zakboekje leert ons ook hoe woelig het in die tijd was en hoe de angst voor een oorlog stilaan groeide. Edmond werd immers terug onder de wapens geroepen van 31 mei tot 12 juli 1937, van
16 maart tot 31 maart 1938 en voor een korte mobilisatie van
28 september tot 3 oktober 1938, doch het Verdrag van Munchen stelde de dreigende oorlog uit.

Dat Edmond nochtans zijn plichten vol geestdrift vervulde, blijkt duidelijk uit de opmerkingen die hij over de officieren in het zakboekje schreef. Daar was bij voorbeeld commandant Lagae in Beverlo in 1935. Over hem staat er: 'Was graag gezien bij zijn manschappen. Van hem herinner ik me o.a. een deel uit zijn toespraak: "Gij zijt naar hier gekomen om uw beroep van soldaat te leren". '