|
De bureauchef
trachtte hem nog tegen te houden. Tierend stampte mijn vader die man tegen de
muur en vloog resoluut zonder te kloppen het kantoor van de burgervader binnen
en eiste opnieuw een naamsverandering voor zijn zoon.
Die bureauchef was ondertussen ook binnengeraakt en herhaalde dat mijn vader
zijn kazak had gekeerd. Hierop antwoordde mijn vader dat niet hij, maar de
bureauchef van politieke mening was veranderd en dat hij dit ging bewijzen
ook.
Alle
getuigen waren in 1941 toch 'zwarten'? Voor je vader was het na de oorlog in
1945 toch een onmogelijke zaak om dit te bewijzen?
Mijn
pa herinnerde zich toen, vier jaar na mijn geboorte, dat de nonnen mij direct
na de bevalling en dus vóór de officiële aangifte als Eddy hadden
ingeschreven. Met dit bewijs keerde hij terug naar de burgemeester, die
hierdoor bereid was de voornaam te laten veranderen. Doch, er was één
probleem: dat moest gebeuren via een advocaat. En dat werd te duur. In de
naoorlogse jaren hadden de mensen het financieel zo al moeilijk genoeg. Ook
mijn ouders hadden hun inkomen nodig om hun gezin van voedsel te voorzien.
Betekent
dit dat je als Edmond door het leven bent gegaan?
Neen,
dat niet. Uiteindelijk noemde iedereen me "henry". Maar laat ik
beginnen bij het begin. Eerst sprak men me aan met "Eddy". Na de
oorlog ontpopte mijn vader zich als een uitstekende schaker. Toen zijn
schaakclub het kort na de oorlog eens moest opnemen tegen een club bezuiden
de taalgrens, weigerde een Waal tegen hem te spelen omdat hij dacht dat mijn
pa een 'zwartzak' was geweest. Uiteindelijk was het veel rumoer voor niets.
Mijn vader bleek een naamgenoot te hebben, die inderdaad met de Duitse
bezetter had geheuld: zelfde voornaam, bijna zelfde familienaam. Om alle
misverstanden in de toekomst te vermijden, noemde men mijn pa in de
schaakwereld sindsdien "Eddy". De verwarring werd nu nog groter:
vroeger waren er twee Edmonds, nu twee Eddy's. Om toch nog een onderscheid te maken, sprak men
van Eddy senior en Eddy junior.
Dat
wordt hoe langer hoe ingewikkelder.
Och,
dat is nog maar het begin! Al vanaf mijn geboorte waren er problemen met mijn
naam, en dat stopte niet. Op mijn eerste schoolrapporten werd ik vermeld als
Eddy henry. Later zegden mijn ouders mij dat ik eigenlijk Edmond
heette en dat dit als dusdanig op mijn officiële documenten moest vermeld
staan. Ik schrok er als kind eigenlijk een beetje van. Maar... dan was er nog
het feit dat ook de officiële documenten van mijn pa de naam Edmond henry droegen. Weeral een
probleem. Dan maar mijn tweede voornaam erbij gesleurd: Edmond
Camille henry. Kortom, het werd een echt soepke.
Een
soepje met balletjes?
Ja,
maar dat was toen niet om mee te lachen. 't Werd
zelfs nog vervelender toen men begon te denken dat 'henry' mijn voornaam was.
En toen ik mijn hogere studies aanvatte, scheelde
het niet veel of
|
