|
Een bezetter
heeft er alle voordeel mee als de overwonnen natie goed blijft functioneren.
Na zijn krijgsgevangenschap werd Edmond aldus, net zoals alle andere Belgen,
verplicht zijn werk verder te zetten.
De Duitsers hadden de Vooruit aangeslagen voor hun troepen.
Wat
Edmond en zijn vrouw in die oorlogsjaren moesten doorstaan, zal van belang
zijn voor hun zoontje henry. Het karakter van een kind wordt immers gevormd
in de eerste twee levensjaren, waarvan de eerste zes maanden de belangrijkste
zijn. Nadien kan men niet het gedrag maar enkel de gedragingen veranderen.
Met andere woorden, men kan nog slechts een laagje vernis over dat karakter
leggen. Men kan dan dus nog enkel aan dat persoontje leren om zich in zijn
eigen voordeel op een bepaalde manier te gedragen.
Om de evolutie van henry te begrijpen, moeten we dus die oorlogsjaren onder
de loep nemen. In het begin zag hij zijn vader dagelijks, maar daar kwam vlug
verandering in.
Edmond leidde zoals voorheen de Vooruit, die nu vol Duitse militairen was.
Net zoals zijn personeel had ook hij geweigerd te tekenen voor de Duitse
overheid. Hierdoor kon hij niet genieten van een hogere wedde en vervulde
zijn taak enkel in het belang van zijn gezin en zijn personeel.
Hij bekeek de Duitse discipline met ontzag.
Daar waar vroeger de socialisten met rode vlaggen zwaaiden, floreerden nu
piekfijne uniformen onder gladgeschoren gezichten.
Terwijl in de kelders van de Vooruit overvloedig voedsel stak, begonnen de
Gentenaars honger te lijden. Zij geraakten immers door hun mondvoorraad en de
Duitsers voerden een nieuw systeem in om het gebrek te regelen. Elk gezin
kreeg “rantsoenbonnen”, dat waren “bonnekes" die recht gaven op het
kopen van eten en andere producten. Het aantal hing af van het aantal
gezinsleden. Voedsel werd zeer belangrijk. Om in de winkel eetwaren te kunnen
kopen, moest men van dan af aan niet enkel betalen, doch ook een aantal rantsoenbonnen
afgeven om te bewijzen dat men er recht op had. Dit stimuleerde echter de
zwarte markt, waar men voedingsmiddelen zonder rantsoenbonnen maar wel tegen zeer
hoge prijzen kon verkrijgen, meestal bij de boeren.
|
|
