- 033 -

Voor de zoveelste keer was Edmond gelukkig, al brak het zweet hem uit. Maar één ding had hij niet gemerkt: achter een venster stond Schwester Margareta. En zij had alles gezien...

* * * * * * *

Het ouderlijk huis van henry. (Jozef Vervaenestraat) - foto 2003 -

Eens werd hij aangenaam verrast toen hij na zijn dagtaak thuis kwam. Zijn echtgenote vroeg hem in 't begin van de gang te blijven staan. 't Was een smalle, lange corridor waar men halverwege de trap kon opgaan. Edmond stond met zijn rug tegen de voordeur en zag hoe Clarisse naast de trap de kleine henry op de grond stelde. Meermaals waren ze ongerust geweest omdat het kind nog niet kon lopen. En nu gebeurde het: 't begon te lopen. Langzaam en voorzichtig. Met de linkerhand greep henry zijn truitje bij de borst vast, terwijl hij de rechterhand vooruit stak. En dan begon hij zijn eerste stapjes te zetten van zijn moeder naar zijn vader toe. Precies alsof hij zichzelf met de linkerhand wilde rechthouden, terwijl hij zich met de uitgestrekte rechter voorbereidde op een eventuele voorwaartse val. Maar hij viel niet, waggelde hardnekkig voort en bereikte al proestend van plezier zijn vader. De ouders zagen er duidelijk de trekken in van het reeds gevormde karakter. Dat waren zo van die fijne momenten.

Alles wees er echter op dat het zo niet kon blijven duren. Op zekere dag kreeg Edmond bezoek van een hoge SS-officier. Een onderzoek had uitgewezen dat er in de Gentse Vooruit veel gestolen werd. Edmond kon echter met veel moeite de SS'er overtuigen dat de twee Schwestern de schuldigen waren. Zij werden terstond als straf naar het oostfront gestuurd. Later vernam hij dat de ene sneuvelde en de andere invalide werd. Het was duidelijk dat de nazi's zich op Edmond gingen wreken en daarvan ging zijn gezin ook de gevolgen dragen...

Margareta en Hilde werden vervangen door een Duitse commandant, die in een gevecht invalide was geworden. Evenzeer als Edmond vervloekte hij, die nog nauwelijks zijn familie zag, de oorlog en het nazisme. Ze werden direct goede vrienden en hij waarschuwde Edmond voor wat komen ging. "Herr Edmond, uw dagen zijn hier geteld", zei hij op een sombere morgen. "Ze zullen u dit niet vergeven. Teken een document, dat ge voor ons wilt werken en ge zult veel verdienen. Ge zult een hoge post krijgen in 't stadsbestuur. Het enige wat ge dan moet doen is kijken en luisteren. Als iemand van het  personeel iets verkeerd tegen ons uitvoert, moet ge 't ons zeggen." Maar Edmond antwoordde: "Verklikker spelen, dat nooit. De vrede zal langer duren dan de oorlog." "Sie haben recht. U hebt gelijk", zei de antinazi. Een paar dagen later werd Edmond van zijn post ontheven.

Nu braken voor Edmond en zijn gezin echt de zware tijden aan.
Gelukkig was het karakter van de kleine henry al gevormd.