|
De Vooruit was
een enorm groot gebouw, dat goed onderhouden werd. Maar die ochtend besteedde
een kuisvrouw bijzonder veel aandacht aan de
voordeur. Schichtig keek ze door de voorruit regelmatig de straat in om te
zien of haar baas Edmond nog niet af kwam.
Toen hij uiteindelijk welgemutst de Vooruit binnen stapte, fluisterde ze hem
met een angstige, scherpe stem toe: "Edmond,
ze wachten u op in uw bureau." Hij had direct begrepen wie
"ze" waren. Hij was nu gealarmeerd. 't
Moest er eens van komen, dacht hij. Terwijl hij doorheen de gelagzaal
laveerde op weg naar zijn bureau, zag hij links en rechts de verschrikte
gezichten van zijn personeelsleden.
Vóór zijn kantoor stopte hij nog even, nam diep adem en stapte toen met volle
moed en een klein hartje binnen. Op zijn stoel achter zijn bureau zat een
grote SS-officier. Deze bekeek eerst Edmond met een
onderzoekende blik, keek dan naar de twee Schwestern,
die naast elkaar tegen de muur op een stoel zaten. Zij knikten even naar de
officier, die op dat teken recht veerde. Zijn lange gestalte torende hoog
boven Edmond uit.
-- Sie sind ein
Klauer! Sie sind ein Klauer,
brulde de SS'er.
Het gehele gebouw beefde van zijn gebulder. Edmond
wist wel dat hij al lang voedsel uit de Vooruit weg nam, maar de manier
waarop dat nu zo werd uitgeschreeuwd deed hem toch even slikken en zijn bloed
veranderde in karnemelkpap.
-- Ik een dief?
-- Ja! Gij zijt een dief!
-- Is er iets gestolen? Wat is er gestolen?
-- Gij besteelt de voedselvoorraad!
De officier raasde aan één stuk door en zijn dreigende houding betekende dat
het er niet goed uit zag voor Edmonds toekomstige
gezondheid.
-- De voedselvoorraad? Daar kan niets uit gestolen worden, antwoordde hij
ferm.
-- Toch wel, schreeuwde de SS'er. In Brugge is de omzet tien keer kleiner, en
ze hebben daar een winst die tien keer hoger ligt dan in Gent! Hoe verklaart gij dat?
Edmond voelde zich in het nauw gedreven. Nu moest
hij hard tegen hard beginnen spelen, anders riskeerde hij zijn leven.
Bovendien wilde hij zijn personeel tot in het uiterste verdedigen. Dus geen scrupules meer en keihard reageren, dacht hij.
-- Daar is maar één verklaring voor, antwoordde hij.
-- En dat is?!
-- Dat de Schwestern eten uit de voorraad stelen!
-- Was?! Was?! Wat?! Wat?!
|
|
