- 039 -
De ene anekdote overtrof de andere. Allemaal echt gebeurd. Neem nu die over het "tramticket naar Moskou". Op een dag nam Lowie, een nogal kleine man, de tram 1 op de Korenmarkt richting Gent-Ledeberg. Na een harde dagtaak begaf hij zich naar zijn huis, dat aan de eindhalte lag, in de Ledebergse wijk Moskou. Lowie was bezweet van zijn werk vertrokken maar zijn toestand verbeterde er niet op. Immers, op het tramplatform tussen de dicht opeengepakte mensen kon hij slechts met moeite wat frisse lucht happen. Op dat ogenblik trok de tramontvanger vanuit het volledig bezette zitcoupé de schuifdeur open en overkeek al die koppen op het platform. Nadat enkele passagiers hun ticket hadden besteld en met moeite gekregen, zei de ontvanger: "Nog iemand?" Lowie pompte zijn longen met veel moeite vol lucht en riep: "Ja! Voor mij, alstublieft!" In die dagen werd er door de trammaatschappij een onderscheid gemaakt tussen een rechtstreeks biljet ofte "ne direct"  en een overstapbiljet ofte " 'n verbindinge". Lowie riep daarom nog eens extra: "Alstublieft, ne direct naar Moskou!" 't Erge was dat daar nu toch wel op dat zelfde platform een reus van een Duitse Feldwebel stond, en 't ergste van al was dat het Duitse leger de dag voordien de Russische veldslag in Moskou verloren had. Die Feldwebel wist niet eens dat er ook een Gentse wijk bestond die Moskou heette en met die "direct naar Moskou" begon zijn gezicht dan ook alle kleuren van de regenboog uit te slaan, van wit via rood naar paars. Toen barstte hij uit en een welgemikte kaakslag liet de verbouwereerde Lowie op klaarlichte dag de sterrenbeelden van alle mogelijke kanten bekijken. En over de '18-daagse Veldtocht' wist vader Edmond te vertellen, dat ze tijdens hun terugtochten doorheen de dorpen van de drankwinkels gratis alcohol kregen. "Soldaten, hier, drink maar al onze flessen uit," riepen die winkeliers, "anders drinken de moffen ze leeg." En Edmond voegde er aan toe: "En die sterke drank heeft ons, ha ha, geholpen: we werden er immers nog moediger door." Hier waren de gerboys het volledig mee eens: soldaten moeten vóór een gevecht een zekere portie sterke drank krijgen. En met die woorden en een hip hip hoera dansten de gerboys en de familie henry rondom de eettafel. Maar elders speelden zich gruwelijke taferelen af. De derde onderdrukking van de Vlamingen was begonnen: de repressie van 1944-1946. Opnieuw maakten de Walen van de toestand gebruik om de Vlaamse leiders uit de weg te ruimen. En hierin werden ze in Vlaanderen geholpen door de franskiljons. Deze voelden zich boven hun eigen Vlaamse volk verheven en verloochenden hun moedertaal door enkel Frans te spreken, het enige waarin ze ten andere in staat waren om zich te laten opmerken... Duizenden Vlamingen werden voor 't gerecht gesleept. België veroordeelde 2.940 mensen ter dood, executeerde er 242 en stak er 50.000 in de gevangenis. Vele Vlaams-nationalisten verloren hun politieke rechten, waardoor ze buiten spel werden gezet tijdens de toekomstige politieke verkiezingen! Van democratie gesproken... Als protest weigerde de beroemde Vlaamse schrijver Willem Elsschot van dan af aan tot aan zijn dood nog enig werk te schrijven.