|
Terwijl tegen de collaborateurs barbaars werd opgetreden, was henry gelukkig omdat hij
nu elke dag zijn zorgzame vader zag. Het kind merkte echter de gevolgen van
de stress die zijn pa tijdens de oorlog had opgelopen: zenuwtrekken en
migraineaanvallen, die hem voor de rest van zijn leven gingen tekenen.
Een paar maanden later zat henry met zijn ouders aan de keukentafel te eten.
"Wat zoudt ge liever
hebben, een broerke of een velootje?"
vroeg zijn vader behoedzaam om op die manier de kleine op een blijde
gebeurtenis voor te bereiden. Moeder Clarisse, zwanger nadat de Duitsers Gent
hadden verlaten, bekeek haar jonge spruit vol liefde. "Een velootje", antwoordde henry kordaat. Beide ouders
bekeken elkaar verbluft. Wat moesten ze nu zeggen? "Ge
moet eens goed nadenken," vervolgde Edmond,
"dat ge met een fietske alleen maar kunt rijden, terwijl ge met een broerke alle dagen van 's morgens tot 's avonds kunt
spelen. Ge kunt bijvoorbeeld samen met hem met uw
soldaatjes spelen." Stilte. Het bijna vierjarige kind bekeek zijn pa en
dacht na. "Dan heb ik liever een broerke."
Oef. De ouders slaakten een zucht van opluchting.
Op 14 juni 1945 werd hun tweede en laatste kind geboren en de gok was juist
geweest: 't was een jongen. Hij werd genoemd naar
één van de gerboys: Patrick, met als tweede
voornaam Edouard, naar één van de broers van moeder
Clarisse omdat hij de peter werd.
Kort na de geboorte zag henry zijn ma almaar schreien omdat ze na de harde
oorlogsjaren onvoldoende moedermelk voor haar borelingske
had. Het vermagerde steeds en had voortdurend diarree. Er waren toen weinig
dokters. De bijgeroepen ouderwetse wijkdokter zei
dat het kind te veel vuil in zijn lichaam had en gaf het constant purgatieven
om de buikloop nog meer te stimuleren, hetgeen hij
in zijn plat dialect op een onfatsoenlijkere manier verklaarde. Na enkele
weken was het kind op sterven na dood. Gelukkigerwijze kwam toen dokter
Dierickx in de buurt wonen. De ouders waren ten einde raad en lieten deze pas
afgestudeerde dokter dringend komen. "Maar uw kind is totaal uitgedroogd
en geraakt ondervoed! Die diarree moet dringend stoppen!" zei hij.
Dankzij de juiste medicijnen, voeding en verzorging werd het kind terug
gezond. Die feiten tekenden henry, die alles van nabij intens had meebeleefd.
Zijn gevoelens van zorgzaamheid en vriendschap voor zijn broer ontstonden in
die periode en leken eeuwig te zullen duren.
Wat later waren er nog twee dingen die invloed gingen hebben op henry's
leven. Om de band tussen enkele oorlogsvrienden te bestendigen, stichtte
vader Edmond de "Schaakclub Post Gent",
de allereerste schaakclub van de Arteveldestad.
Amper vijf jaar zijnde, moest henry van zijn vader al leren schaken! Dit scherpte wel degelijk zijn redeneringsvermogen. En in
het zelfde jaar maakten zijn ouders hem lid van de landscouts, omdat ze
merkten dat hun kind de neiging had zich af te zonderen van andere kinderen.
Als ze in het park met andere ouders bij de zandbak zaten, hadden ze gezien
dat henry steeds apart in een hoekje kroop om er met zijn zandvormpjes
|
|
