|
in de liefde
blijkbaar geen rol. Niemand uit de straat nam het haar trouwens kwalijk.
Bevrijders wordt veel, soms te veel vergeven... De Engelsman trouwde met
haar. Vreugde in de straat. Maar hij liet zijn gezin enkele jaren later in de
steek: Engeland ontbond zijn huwelijk automatisch als hij maar naar zijn land
definitief wilde terugkeren... Ik had echt te doen met de machteloosheid van
die treurende moeder en dochter. Mijn ouders en andere mensen uit onze straat
hebben hen geholpen, want het gezinnetje bleef achter zonder inkomsten, stel
je voor! En nog iets: in die periode zag ik ten huize van mijn grootvader,
die veel invloed had in de politieke en syndicale socialistische wereld, een
student die steun zocht. "Dat was Jan", lichtte mijn peter me
nadien in. Dat die "Jan" later mijn tegenstander in de kunstwereld
zou worden, dáár had ik toen geen flauw vermoeden van.
En nog iets: was het niet de tijd waarin de Franstalige straatnamen in Gent
verwijderd waren? Toen nog met de hulp van de socialisten! En toch werd een
brievenbesteller er nog gestraft, toen hij vele jaren later een brief terug
zond naar een Waalse afzender, die hem had gestuurd naar 'rue
de l' éléphant' in plaats van 'Olifantstraat'.
De Vlamingen verkregen enkele rechten slechts met de grootste moeite.
Stapje na stapje. Rond die periode was ik ook ooggetuige van het begin van de
decadentie bij de
socialisten in België.
Je bent zeer
sociaal bewogen. Hoe verklaar je dan de plotse overstap van dominee naar
officier?
Hola,
hola! Eigenlijk is dat niet zo ongewoon. Zowel het sociaal gevoel, dat men
van een dominee mag verwachten, als de discipline, die men in het leger terugvindt,
hebben de scouts me bijgebracht. Beide zaten eigenlijk ook al in mijn genen,
hé. En zó plotseling is die overgang nu ook weer niet gebeurd, hoor.
Ah! Nee? Leg
ons dat eens uit.
Awel,
vooraleer ik officier bij het leger, bij de zeemacht werd, volgde ik een paar
andere hogere studies. Telkens had ik daar een reden voor. Eerst verkoos ik
om burgerlijk ingenieur te worden, één van mijn toekomstplannen, zoals je
weet. Voor deze studierichting van de universiteit bestond een streng
toelatingsexamen. Verschillende schoolvrienden hadden zich hierop via een
speciale cursus grondig voorbereid. Ik, met mijn voorbereiding van dominee,
dus niet.
Wat heb je
dan gedaan?
De
raad van mijn pa gevolgd. Hij bedoelde het goed, maar 't
liep verkeerd af. Mijn vader had namelijk van een vriend in de zomer van 1960
de cataloog met alle universitaire studierichtingen gekregen. Hij vond er één
ingenieursopleiding in van eveneens vijf jaar, waarvoor geen ingangsexamen vereist werd: landbouwingenieur.
Heb jij voor
landbouwingenieur gestudeerd?
Ja.
Slechts gedurende één jaar. Eigenlijk was mijn goesting
al over na drie maanden. Daar waren verschillende redenen voor. Eerste reden:
op 20 augustus 1960 leerde ik mijn toekomstige echtgenote Monique Delhaye in
de Gentse dancing Bortelo kennen. Ze was
geboren op
|
