- 076 -
Het majestueus gebouw lag in de Karel-Lodewijk Ledeganckstraat en kon hij gemakkelijk per fiets bereiken. Er waren zes afdelingen. Hij koos voor de benauwende afdeling wiskunde - fysica - economische wetenschappen. Hij ondervond zelfs dat de leerstof er moeilijker was dan deze voor landbouwingenieur in de unief. Om eventueel later zijn uurroosters te kunnen aanvullen, nam hij er zelfs met vol goede moed de cursussen biologie en zedenleer nog bovenop bij. Circa vijftig wiskundeknobbels begonnen er samen met henry aan, doch na twee jaar behaalde slechts een derde van hen het diploma. In de jaren zestig stond dit diploma in hoog aanzien. Immers, ter vergelijking: toen kon men na vier jaar hoger secundair reeds een diploma van architect of van onderwijzer verkrijgen. Alleen de beste onderwijzers studeerden verder om na nog twee jaar regentaat het diploma van leraar te bekomen. We mogen niet vergeten dat toen de technische evolutie slechts stilaan in vierde versnelling kwam. Het ging zelfs nog een paar decennia duren vooraleer de pc's volop werden ontwikkeld. In het regentaat was het hard studeren. Elke werkdag begonnen de lessen vanaf 's morgens tot tegen de avond. Voor het middagmaal fietste henry dagelijks snel om en weer naar huis. De overige tijd diende om te blokken en de cursussen bij te werken. Hierbij begon henry zich erg te interesseren in de cursus psychologie, nauw verwant met zijn cursussen kinderpsychologie, pedagogie, didactiek, methodiek en logica. Psychologie was de jongste wetenschap en beroerde vurig zijn kunstenaarsziel. Ja, ze gaf hem meer inzicht in de gedragingen van mens en dier en, wat belangrijk was voor de schilderkunst, ze beïnvloedde later fel de inhoud van zijn schilderijen. Ondertussen was de band met Monique steviger geworden. Ze vertelden veel aan elkaar en enkele keren had hij haar gevraagd of ze net zoals hij later graag twee kinderen wilde hebben. Zij ging daarmee volledig akkoord. Stilaan ondervond ook henry hoe dominant en leep de moeder van Monique was: opdringerig en machtig in haar gezin, maar naar buiten toe overdreven gluiperig minzaam. Haar echtgenoot Dikmans was een pantoffelheld en liet haar maar doen. Toen henry bij het einde van de eerste sessie Monique een verlovingsring schonk, vertelde ze hem in vertrouwen dat ze haar moeder nooit meer wilde zien nadat ze gehuwd waren. Dit vond henry een brug te ver en probeerde haar regelmatig tot andere gedachten te brengen. <<<<< Op 2 juli 1962 begon henry als jobstudent in de Post op de Korenmarkt van Gent.