- 079 -
De informatie die hij er kreeg was zeer interessant. Naast de bevestiging dat hij geen legerdienst zou moeten doen, vernam hij er ook dat de wedden zeer gunstig waren. Eerst lichtte hij zijn verloofde Monique in, die enthousiast reageerde. Zij zag een huwelijk op haar twintigste goed zitten, maar durfde aan haar moeder niets over dit plan vertellen. Het weekend daarop besloot henry derhalve om, met alle informatie van de Unesco op zak en gerugsteund door zijn ouders, een bezoek te brengen ten huize van zijn toekomstige schoonouders. "Neen," was het resoluut antwoord van de moeder van Monique, "mijn dochter blijft hier!" Geen enkel argument van henry en zijn ouders kon Madam Moeilijk tot andere gedachten brengen. In het geheim spraken Monique en henry dan maar af dat hij zonder haar naar het buitenland zou vertrekken en dat zij hem zes maanden later zou achterna komen. Dan was ze volwassen en had Madam Moeilijk geen vat meer op haar.
Ondertussen zat hij zonder werk en had hij, zoals alle afgestudeerden van hogere studies, geen recht op dopgeld. In afwachting van het antwoord van de Unesco zocht henry alvast naar een andere oplossing, waardoor hij toch in zijn land kon blijven. Dominee Van Stipriaan ontstak dan ook in geestdrift toen henry hem het speciaal voorstel deed om naast wiskundeleraar ook leraar in de protestantse godsdienst te worden, mits de belofte om in de weekends de studies aan de pedagogische afdeling van de protestantse faculteit te Brussel te volgen. Van Stipriaan had inderdaad gebrek aan voldoende leerkrachten. Hij was zelfs genoodzaakt in Vlaanderen hiervoor protestantse vrouwen in te schakelen, die geen enkel pedagogisch diploma bezaten. Hoewel hij als dominee van de voornaamste Gentse protestantse kerk gelijk stond met een katholieke bisschop, kon henry's voorstel slechts uitgevoerd worden met de goedkeuring van dominee Pichal en professor Bronkhorst. De eerste stond zowat gelijk met een kardinaal en de laatste was het hoofd van de protestantse faculteit. Van Stipriaan, een Nederlander, spoedde zich naar Brussel, doch het voorstel werd door Pichal, een Belg, en Bronkhorst afgewezen. Met grote spijt deelde Van Stipriaan het absurd raadsbesluit aan henry en zijn ouders mee. Op dat moment verdween henry's sympathie voor het protestantisme.
N a r e g e n k o m t z o n n e s c h i j n
De tegenslagen konden niet blijven duren. Eens ging het lukken, daarvan was henry overtuigd. De meevaller kwam uit onverwachte hoek. Enkele dagen later kwam een vriend aanbellen, die reeds één jaar in het onderwijs zat. Hij vertelde dat de directeur van de rijkstuinbouwschool van Melle dringend op zoek was naar een studiemeester-opvoeder voor een korte periode. Hiervoor volstond het getuigschrift van hoger middelbaar. 't Was geen leraarsfunctie en weliswaar maar tijdelijk, maar misschien was het de start om er een plaats van leraar te krijgen.
* * * * * * *
