|
- 122 - |
|||||
|
|
|||||
|
TERUG IN ARLON Zoals de meesten had henry de testen in Marche-les-Dames goed doorstaan en volgde daarna in Arlon nog de laatste lessen van 'de sectie in het gevecht'. Na de examens hierover moest hij, om tot de graad van onderofficier aangesteld te worden, uiteindelijk nog slagen in een onmenselijke cross van zestien kilometer, af te leggen binnen de twee uur. Onmenselijk, omdat met allerlei middelen voor henry en zijn wapenbroeders de cross extra moeilijk was gemaakt: hij diende afgelegd te worden in volledige gevechtskledij met geweer en een zware rugzak, gevuld met onder meer een veldfles vol water... of enige stenen voor wie hierbij trachtte te zeuren... Bij de aankomst, toen hij dacht dat de opdracht voorbij was, moest hij eerst nog over een smalle evenwichtsbalk lopen, vooraleer de tijdsduur werd genoteerd. Dit was voor sommigen een probleem, omdat hun knieën te veel trilden van de geleverde inspanning. Maar, gesterkt door de harde training, slaagde iedereen.
Nadat henry in de volgende weken de aanvals- en verdedigingstechnieken van het peloton en de compagnie had aangeleerd en toegepast, werd hij net zoals de twee andere mariniers op 25 juni 1966 aangesteld tot de graad van 'eerste meester-chef KRO', afgekort als 1MC KRO. Zijn kaki-collega's kregen op die datum de gelijkwaardige graad van 'adjudant KRO'. Vanaf dan maakte henry deel uit van het officierenkorps. En ook hier is er een toemaatje. Want wie 'henry' zegt, zegt 'anekdotes': ook de promotie van henry bij de zeemacht kon dus niet zonder een geestig verhaaltje plaatsvinden; hij promoveerde immers zichzelf... te vroegtijdig!
De band tussen wapenbroeders is sterk. Ze hebben te veel moeilijke, maar ook plezante momenten samen beleefd, hetzij in vredestijd hetzij in oorlogstijd. Afscheid nemen van elkaar valt zwaar voor hen. Eind
juni 1966 vlogen dan ook de pinten over de toog en schouderklopjes werden
uitgedeeld. Het peloton ging uit elkaar vallen. De
drie mariniers vertrokken naar de kuststreek. De landmachters
konden, in volgorde van hun examenuitslagen, kiezen tussen openstaande
plaatsen in België of Duitsland. De vier KBO's
moesten voor een verdere opleiding naar Duitsland. Maar één ding viel niet
uiteen: de bijzondere vriendschap die in Arlon gesmeed was tussen henry en
Roger Roesbeke. Zij waren vrienden voor het leven
geworden.
|
|||||
|
|
|||||
