- 145 -

zijn reacties. Maar die radioloog kende hem nog niet... Nu wilde henry die franskiljon afslachten in twee fasen. Met de eerste begon hij meteen in zijn recommandé en de tweede bewaarde hij voor later... Die franskiljon was misschien wel de rijkste specialist in radiologie, maar daarom nog niet de verstandigste: henry was er zeker van dat hij enkel een toegezonden brief ging lezen en de bijhorende briefomslag met de belangrijke poststempel quasi onbekeken ging wegwerpen. Hierop rekende henry, besprak de toestand eens grondig met zijn echtgenote en stuurde 's anderendaags, vooraleer hij naar z'n werk vertrok, een geantedateerde aangetekende brief op. Hierin stond de zwangerschap van Monique vermeld voor haar werkgever.

De dag nadien, 's avonds bij zijn thuiskomst, vond hij een dolgelukkige echtgenote.

-- Awel, wat is er gebeurd? vroeg hij vol belangstelling..

-- Maar jongens toch, ik heb hem nog nooit zo kwaad gezien. Vanuit zijn bureau hoorden ze hem voortdurend luidop telefoneren. Hij liet al zijn patiënten in de wachtzaal zitten. Ik kwam zelf voorzichtig uit mijn donkere kamer meeluisteren. De woorden 'recommandé' en 'stupide' en 'incroyable' heb ik duidelijk gehoord. Zo nu en dan kwam hij uit zijn bureau gestormd om er direct daarna terug in te verdwijnen en terug te beginnen telefoneren.

-- En? Wat is het resultaat?

-- Na enkele uren riep hij mij bij zich om te zeggen dat hij mijn ontslag in trok. Ik mag er blijven werken! gierde ze triomfantelijk.

-- Dat is goed nieuws, hé. En hiermee heeft de overdreven dunk van zichzelf bij uw radioloogske al een ferme klap gekregen... Later reken ik met hem verder af. Maar vergeet niet wat we afgesproken hebben: na de geboorte blijft ge thuis om ons kindje te verzorgen en op te voeden.

-- Dat heb ik u toch beloofd...

TWEEDE   AFREKENING

Tot maandagmorgen 30 september 1968 had henry gewacht en stapte toen recht het kantoor van de pedagogische onderdirecteur binnen.

-- Hela, mijnheer henry, wilt gij ne keer kloppen vooraleer ge binnenkomt! beval Grauwlijk.

-- Nee en vanaf morgen ben ik hier niet meer, riposteerde henry kortaf.

-- En waarom niet? snauwde Grauwlijk.

-- Omdat ik terug officier ben, antwoordde henry terwijl hij een papiertje op Grauwlijks bureau smeet.

Grauwlijks mond viel open terwijl henry het kantoor verliet zonder boe noch ba te zeggen. Van achter het venster van het studiemeestersbureel zag hij met leute wat hij verwacht had: Grauwlijk scheerde reeds met het papiertje over de schoolkoer, recht naar de directeur. Kort nadien was er een telefoontje. Lodemans nam op.

-- Met Lodemans... Ne zeer goeiemorgen, mijnheer de directeur... Jazeker, mijnheer de directeur, die is hier... 'k Zal het hem zeggen, mijnheer de directeur, en nog ne goeiendag, mijnheer de directeur, gatlikte de studiemeester en legde de hoorn neer, terwijl henry met een brede glimlach constateerde dat het scenario zich ontwikkelde zoals hij zich had voorgesteld.