- 163 -
"Seks is leeg als
die niet het gevolg
is van liefde"
HOOFDSTUK XXIII
VAN 'DOMINEE IN SPE' TOT CASANOVA
Tijdens de drie jaren DIP deden zich twee feiten voor die henry's leven een nieuwe wending gaven. In volgend interview met henry, uitgebreid om hem nóg beter te leren kennen, wordt het eerste feit reeds duidelijk.
EERSTE FEIT
Is een burgerlijk met een militair leven gemakkelijk te combineren?
Reeds vanaf hun harde opleiding leren militairen zich aan alle omstandigheden aan te passen. Voortdurend moeten ze switchen. Voortdurend de knop omdraaien. Telkens als ik van situatie veranderde, van een keiharde oefening naar de gezellige officiersmess of naar mijn warm gezin, telkens was het switchen geblazen.
't Kan ook wel eens een 'koud' gezin zijn...
Je zegt daar wat. Ik heb dat met Madam Moeilijk meegemaakt. Elk weekend gingen Monique en ik met ons kind naar zijn grootouders. Op zondag bij mijn ouders, van ongeveer drie tot zeven. Mijn vader wilde dan ál mijn belevenissen van de voorbije week horen. Ik wilde hem dat plezier niet ontzeggen en begon dan maar tussen de taart en de thee te vertellen. Mijn vader, moeder, broer, schoonzuster en Monique zaten dan te genieten van mijn avonturen. Toch vond ik het een beetje gênant dat mijn broer minder in de belangstelling stond.
Wat deed je broer misschien?
Intussen afgestudeerd als binnenhuisarchitect werkte hij in het privé. Op een paar uitzonderingen na waren daar weinig avonturen te beleven.
En zaterdags ging je dus naar je schoonouders?
Ja. Pfff... maar daar was MM! Telkens vanaf de noen, want MM stond erop dat we er lunchten. Maar dat middagmaal liet soms lang op zich wachten, want meestal zat de eetplaats vanaf negen uur vol inwoners uit de Vlier- en Bommelstraat. MM dacht altijd dat ze voor haar kwamen, maar ze kwamen voor haar drank. Zijzelf dronk bijna niets, maar maakte met plezier de mensen zat en genoot dan van hun loslippigheid. Als de flessen leeg waren en MM van alle weetjes op de hoogte was, vertrokken de zichzelf uitgenodigde 'invités' en begon het middageten.
Allee, vanaf dan was je op je gemak.
Spijtig genoeg niet. Blijkbaar had MM haar man in de voorbije week telkens opgestookt, zodat de gesprekken veelal op discussies uitdraaiden, waarbij Dikmans hoogmoedig naar het topje van zijn spitse neus zat te staren. Hoewel ze soms voor mij beledigend waren, bleef ik meestal kalm. Maar op één van deze namiddagen ging MM echt te ver. Opeens zei ze dat alle marinemannen overal lieven hadden. Met de nadruk op 'alle' en een van misprijzen omgekrulde bovenlip bij het woord 'lieven'. Toen ik haar antwoordde dat dit slechts gedeeltelijk juist was, voegde ze er aan toe: "Toet, toet, en de officieren zijn nog de ergste. Overal en in elke haven hebben ze er een en ik ken geen uitzonderingen!" Precies alsof ze elke dag onder de officieren vertoefde!
