- 337 -

henry's "schip" >>>

de H-Blok. Daar richtte hij zijn sectie in zoals hij dat op een vaartuig zou doen en sprak vanaf dan van 'mijn schip' en 'mijn 

SERG/DI na 16Nov82 : SEAMB/DI

SERG1 na 16Nov82 : SEAMB1

SERG/TERM na 16Nov82 : SEAMB/TERM

SERG2 na 16Nov82 : SEAMB2

SERG na 16Nov82 : SEAMB

bemanning'. Dat vond iedereen nog best leuk ook. In recordtempo had henry in de voorbije maanden in 't Ministerie de volle sympathie verkregen door zijn vrolijke houding tegenover gelijk welke graad, zijn onbaatzuchtige

(generaal) SGE na 16Nov1982 : SGP   /\   (kolonel) SER na 16Nov1982 : SEAM   /\   (commandant) SERG na 16Nov1982 : SEAMB

hulp aan Jan en alleman en zijn afhandeling van alle problemen. Om de werkzaamheden nog soepeler te laten verlopen, beval hij zijn bemanning om alle tussendeuren steeds open te laten, ook de zijne. Daardoor konden hij en zijn bemanning in één ruk doorheen gans het 'schip' lopen. Maar op een dag... VTZ henry wist wel dat bij de landmacht meer dan bij de zeemacht nadruk werd gelegd op het bewaren van afstand tussen de graden en dat bijvoorbeeld een onderluitenant bij de landmacht zich zeer respectvol moest gedragen tegenover een luitenant. En toch, op een dag zat hij toch verbaasd te kijken naar een commandant van de landmacht die zijn bureau was binnengekomen om een toekomstige milicien, die een probleem had, te helpen. Want op 't zelfde moment kwam ook één van henry's onderofficieren hem vanaf de tussendeur een vraag stellen: "Luitenant, dat ingewikkeld dossier van gisteren is bijna afgehandeld. Wilt u het vandaag nog ondertekenen?" - "Ja, want 't wordt dringend, dank u." En toen hij zich terug tot die commandant richtte, merkte henry plots een verschil in diens houding. Nu deze wist dat henry 'maar' een luitenant was en geen commandant, begon hij hem op een autoritaire toon aan te spreken: "Gij moet ervoor zorgen dat die jongen..." - "Sorry, maar ík beslis hierover," weerlegde henry beleefd, "die jongen moet voor zijn probleem maar de normale weg volgen via zijn gemeente." - "Maar dan zal de beslissing te laat worden genomen!" hakkelde de commandant. - "Dat is dan de schuld van de politiekers. Ga dat maar eens aan hen meedelen", antwoordde henry. Van zodra die commandant was vertrokken, riep henry zijn ganse bemanning samen in de 'wardroom' en sprak tot hen. "Mannen, bij de zeemacht wordt de bevelvoerder van een schip door iedereen aangesproken met 'commandant', welke graad hij ook heeft. Dat is zo, hé, Theo?" zei hij, terwijl hij zich tot zijn secretaris richtte. Theo knikte van ja, want ook hij wist dit: hij was de enige onderofficier van de zeemacht die bij henry werkte. Om praktische redenen en omdat henry liever in gezelschap werkte, had hij zijn secretaris vanaf de verhuis naar Evere ook in de 'wardroom' geïnstalleerd, tegenover zijn bureaumeubel. 

oversten