- 407 -
		Als een Clown Als een clown den cirque in moet en de ziel hem pijnen doet mee smarten en verdriet * * * dan is hij in nood: door donkere gangen der gewelven. * * * Als een clown een traan wegpinkt wijl 't volk in lachen verzinkt, door zijn fratsen geniet * * * dan is hij och groot oneindig groter dan 't leven zelve.
De openingstijd kroop deze zondagmorgen langzaam voorbij. Hij telde de uren, de minuten en de seconden af. Tussen de bezoeken door ging henryEC zo nu en dan eens naar het caféterras aan de overkant van het kruispunt. Bij het drinken van een goeie Vieux Temps kon hij van daar de ingang van HENRY'S GALLERY in het oog houden. Telkens als daar een bezoeker naar binnen slenterde, stak hij gezwind de "Heuvelpoort" over. Ondertussen dacht hij voortdurend aan Roger Robyn. Eindelijk was het zover: om twaalf uur stipt sloot hij zijn galerij en spoedde zich naar huis. Nog vlug een middagmaal en hoep de trein op naar Deinze. Toen hij daar met Monique en Sven in de Sint-Vincentiuskliniek op de eerste verdieping kamer 18 binnen stapte, sloeg de angst hem om het hart. Er stond maar één bed en hij was er zeker van dat hij zich niet van kamer had vergist. Dus moest het wel Roger zijn. Een zielig mensenhoopje. Met veel moeite herkende henry zijn vriend, die hij amper enkele maanden eerder als een flinke vent had leren kennen. *
		Mijn Huis 50 cm x 50 cm 24 mei 1984
Op de begrafenis werden Anneke en Brigitte en hun moeder innig gesteund door de familie. Een grote groep rijkswachters in uniform omringde het plein. Mooi om te zien. Protocol alom. Maar zielloos. Hun ijzige houding naar de familie toe kon zelfs elke koude kikker gewaarworden. Hoe kon het ook anders: van collega over adjudant heen tot bij de officier, allemaal waren ze min of meer medeplichtig aan de onderdrukking van Roger, met alle gevolgen van dien.