- 408 -
Zo'n toestand op de begrafenis had henry voorzien en daarom was hij daar ook in uniform aanwezig. Zijn zwarte kijkers doorboorden voortdurend de schichtige blikken van Rogers kwelgeesten tot wanneer ze schuldbewust hun gelaat af wendden. Voornamelijk de bewuste rijkswachtofficier spaarde hij niet.
Na de begrafenis hielp henry de weduwe zoveel mogelijk.
En in Brigittes poëzietje, dat hij nog bij zich had, schreef hij in navolging van
Guido Gezelle nog volgend gedichtje:
|
Vaderken
Der is van u hier op onz' aard, verheerlijkt en geprezen, mij, vaderken, een kleurfoto, een zwartwitdruk gerezen.
Geen handdruk meer, geen schouderklop, geen goevergevend teken, tenzij die warmt' in mij die blij- vend groter is gebleken.
O moogt u, nu en eeuwig, diep mijn kinderhart vergeven, en eerbaar zal uw beeltenis, ja, eerbaarst in mij leven.
|
