- 412 -

Daar was...

de dierenvriend die in henryEC al sinds zijn kindertijd school. Want hij zag niet alleen de dieren graag, maar telkens als hij er de mogelijkheid toe had, hielp en verdedigde hij ze. "Dieren hebben ook maar één leven en 't is dan nog een leven zonder rechten."

Op 4 december 1984 voelde hij plots de winterkoude niet meer, toen hij in zijn dagblad 'De Gentenaar' een akelige foto zag van een wanhopig aapje. >>>>>>>>>>>> 'Wetenschappers' wilden eens het weerstandsvermogen kennen tegen elektrische schokken. Daarom hadden ze een aapje met z'n handjes en voetjes vastgebonden op een stoeltje en begonnen dan dat diertje elektrische schokken toe te dienen, telkenmale een beetje krachtiger en krachtiger, tot wanneer het dood was. Een zinloze marteldood. Wetenschappers? Neen, sadisten! Een aanfluiting van de echte wetenschappers. De geharde marinier henry kon er die nacht niet van slapen. Hij had geleerd een gevaarlijke vijand zonder medelijden uit te schakelen, maar dat aapje... "Wraakroepend! Mijn hart schreit en schreeuwt als ik zoiets verneem", schreef hij en hij was beschaamd dat hij een mens was.

Op een dag schrok hij - schrikken deed hij niet vlug - toen Monique haar beklag deed, dat ze niet het dier had dat ze wenste. "Welk dier wilt ge?" - "Een poedeltje." Enkele dagen nadien al verraste hij haar met een mooi abrikoos teefje, dat ze Nikky noemde. Toen op 3 november 1983 Nikky's kopje triestig op de armleuning van de zetel rustte, omdat haar vrouwtje zonder haar enkele boodschappen deed, kon henry niet nalaten vlug een schetsje te maken met zijn Flomaster van dit huiselijk tafereeltje. Dat betekent veel, want er zijn maar weinig schetsen van henryEC gekend, die niet dienden tot voorbereiding van een schilderij.

NIKKY