|
’t
Is niet omdat de Golfoorlog voorbij
was, dat dit voor de militairen het einde van de operatie betekende.
Commandant henry hielp nog vier maanden zijn collega’s mee met de afbouw van
de oorlogssituatie en vervolgens met het herstel van het marineleven in
vredestijd. Juist gepast om op 1 januari 1992 voor ‘bewezen diensten’ voor
drie maanden in eindeloopbaanverlof te mogen gaan en vervolgens op 1 april 1992 in ruste te kunnen
vertrekken, doch niet voordat hij half januari eerst nog een afscheidsdrink
had gegeven aan al het personeel van COMOPSNAV en ook een afscheidsfeestje
had georganiseerd met een korte toespraak voor de officieren van
Zeebrugge. Daarna vertrok henry als de ‘sympathiekste en excentriekste
officier’ uit de Marine, zoals hij achter de schermen genoemd werd, een
waardering die hij genoot omdat hij een artistieke, gouden Ferrébril droeg en
iedereen ongeacht z’n graad de hand schudde. Toen hij die dag de Marinebasis
Zeebrugge achter zich liet, dacht hij: “Nu zal ik tijd te over hebben om te
schilderen en ligt de weg open om volop mijn denkbeelden in mijn kunstwerken gestalte
te geven”, maar…
* * *
* * * * * * *
|
|
