- 526 -
HOOFDSTUK  LV HET THUISFRONT	“Ik ben geen detaillist en dat is ook te zien in mijn schilderijen.”
Er zijn maar weinigen die zich verloven terwijl ze nog getrouwd zijn met een andere. Maar henryEC deed het! De moeite waard om hem daarover eens te interviewen. * Doorheen de kunstgeschiedenis hebben we al met rare snuiters kunnen kennismaken, maar jouw verloving met Timi breekt alle records. Vertel. Jaja, van kunstschilders mag je wel het een en ander verwachten. Wat wil je weten? Ik volgde enkel maar de stem van mijn geweten. Mijn houding tegenover Monique valt te rechtvaardigen. En ook tegenover Timi. Ik wil dat wel geloven, maar als in een kunstschilder nog een marinier schuilt, is het plaatje compleet… Laten we eens met Timi beginnen. Met haar direct naar een hotel gaan, vind je dat niet een beetje vlug? Je hebt het zelf gezegd: ik ben een marinier en die houden van actie. En, hela hela, dat was niet zo direct, hé. Ten andere, Timi was zelf blij toen ik haar dat voorstel deed. Ik zou dat nooit hebben gedaan als ik had geweten wat ze al allemaal met perverse mannen had meegemaakt. Het is misschien nog een geluk geweest, dat ik dat niet wist, want dan had ik haar dat voorstel niet gedaan. Ik ga altijd omzichtig om met vrouwen. Omzichtig? Je hebt haar daar de tweede keer al volledig uitgekleed! How, how, als een vrouw ‘neen’ zegt, is het voor mij neen. Maar zij wilde het zelf. Leg dat maar eens uit. Tot in detail alsjeblieft, zodat we ons daar zelf een oordeel kunnen over vormen. Awel, om te beginnen: we hadden elkaar lief. Haar handen lagen in de mijne. Door al wat ze met Sven had meegemaakt, had ze me de vorige week gezegd: “Ik was liever lelijk geweest.” Dat had me gepakt. Dat had mijn kunstenaarsziel gepijnigd. Want ik zie graag mooie dingen en mooie vrouwen. Je dwaalt een beetje af. Details alsjeblieft. Details? Oké. Terwijl haar handen in de mijne lagen, klonk er een mooi liedje vanuit het luidsprekertje in de hotelkamer. Het was nogal warm op dat bed. Ik zei haar dat ik me zou uitkleden, maar zoals op het strand mijn broekje zou aanhouden. Ze liet dat toe. Ik wilde haar tot niets dwingen. Toen kleedde ze zich ook uit en hield haar broekje en bh aan. Ik mocht haar daarbij zelfs meehelpen. Daarna dansten we op de maat van het liedje. Ze liet me toe dat ik mijn hand achteraan dieper in haar broekje liet zakken. We kusten elkaar diep innig. Toen mocht ik haar verder uitkleden. Zonder dwang. Zoiets doe ik nooit met een vrouw. Nooit onder dwang. Ik legde haar op het wit bed. Ze lag daar gans naakt en glimlachte naar me. Ze wist dat ze me kon vertrouwen. Ik doe nooit iets wat een vrouw niet graag heeft of niet wil. Ik stond recht naast het bed en keek naar haar. Ze bekeek me liefdevol en zei: “Maar dat is niet eerlijk, hé. Gij houdt nog uw broekje aan.” Dus, ook dat af. Toen boog ik me voorover en kuste haar in de mond. Daarna schoof ik de verlovingsring over haar vinger. Ze was gelukkig. Romantischer kan toch niet? De rest kun je je wel inbeelden, zeker? Vanaf dan spraken we niet meer over ‘ons hotel’, maar over ‘ons nestje’. Zo in de zin van: “Gaan we weer naar ons nestje?”