- 548 -
Van deze observatiepost had hij Timi enkele dagen voordien al op de hoogte gebracht, toen ze hem over het oudejaarsavondfeest bij de Van den Abeeles had verteld. Hierdoor had hij zijn planning wat moeten bijsturen. Hij moest immers met zekerheid weten wanneer Timi na dat feest met haar ouders ging thuiskomen. Als dat later dan het uur H ging gebeuren, zou ze met knipperlicht op haar slaapkamer aanduiden wanneer ze klaar was om te vluchten. Terwijl henry daar nu in de Gapaardstraat parkeerde, was het er niet alleen donker met slechts hier en daar een straatlantaarn, maar ook erg koud, eenzaam en muisstil. Niemand op straat. Soms ging er een deur open en dan klonk er wat opgewekt muziek vanuit dat huis. Om toch maar geen enkel risico te lopen, dekte henry ook de autoruit naast hem met zwart, mat kartonpapier af. Daarna stelde hij zijn verrekijker scherp in op het huis van Timi. Om halfvier was er van haar en haar ouders echter nog niets te bespieden. Het uur H was al voorbij! Het was ijskoud geworden en henry zat in de passagiersruimte van zijn ‘popemobile’ met een deken rond zijn knieën en voeten. Tosca lag naast hem te slapen. Het voordeel van een husky op zo’n moment was dat zo’n hond niet alleen goed bestand was tegen de koude, maar ook nooit de ongewenste aandacht zou trekken door geblaf. De tijd kroop tergend langzaam voorbij. Het werd vijf uur. Halfzes. Zes. In spanning zag henry hoe het uur van de zonsopgang naderde en besefte dat het moeilijker en moeilijker ging worden om Timi te helpen ontsnappen. Plots - het was zeven uur! - schoot een kanariegele Mercedes 240 op de Coupure in een flits voorbij de Gapaardstraat. Er reden niet veel rond met die kleur. Dat moest dus de auto van Berten zijn! En inderdaad, enkele seconden later stopte hij aan zijn huis. Timi en haar ouders stapten uit en gingen het huis binnen. Het was nog donker. Nu nog wachten tot dat knipperlicht, dacht henry. Door zijn verrekijker speurde hij naar elk detail dat van belang kon zijn. Op dat moment echter daalde plots een dikke mist neer en met uiterst veel moeite kon hij nog juist gepast zien wat onverwacht gebeurde: twee minuten nadat Timi en haar ouders waren binnengegaan, kwamen ze weer buiten, stapten daarna in de auto en vertrokken in vliegende vaart. Verstomd bleef henry eerst nog een tijdje door zijn verrekijker kijken of ze niet terugkwamen en ging daarna naar hen op zoek. Maar uiteindelijk moest hij onverrichter zake naar Gent terugkeren. * * * Ondertussen speelde er zich een komisch drama af. Voor Gineï, die zich op het oudejaarsavondfeest van haar familie had bezopen als een kanon, was het thuis te klein en daarom eiste ze dat Berten en Timi met haar nog op de lollige toer gingen. Maar die lollige toer draaide uit op een halsbrekende toer: omdat Berten net buiten Brugge naar het oordeel van Gineï niet snel genoeg reed, rukte zij onverwachts aan zijn stuur. Daardoor begon de auto te slippen, daarna tweemaal overkop te rollen om uiteindelijk op z’n dak te blijven liggen. Berten bloedde aan zijn hoofd en armen. Timi, die in dat avontuur gelukkig ongedeerd bleef, trok hem met veel moeite uit de wagen. Daarop kroop Gineï groen van nijd naar buiten en viel Timi aan, trok haar zwarte bontjas van het lijf en wierp die in de natte gracht. Timi ging die er zelf uithalen en zorgde er zelfs voor dat de pechdiensten arriveerden. Die beschouwden de auto meteen als totaal verloren en brachten hen met het wrak naar huis. Daar ontstond grote ruzie tussen Berten en Gineï, waarbij deze laatste zodanig woest werd dat ze haar dochter bij de haren greep en over de vloer sleepte. Aan gans dit avontuur kleefde een groot pluspunt voor Timi: het ging Berten immobiliseren tijdens haar exodus. * * *