- 571 -
Dat was al veel beter. Nu kon henry tenminste een neutraal slagveld betreden waarop hij zijn tegenstrever wilde verslaan. De militair in hem was naar boven gekomen. Hij voelde zich strijdvaardig genoeg om dat ‘deel van de Belgische maffia’ een halt toe te roepen. En Timi was bijzonder kwaad omdat de ‘Brugse maffia’ in haar privéleven binnendrong met de bedoeling haar huwelijk kapot te maken. Ze had gezworen dat die substituut van het zelfde laken een broek ging krijgen. In de morgen van 26 februari 1993 stapten henry en Timi dan ook kordaat het Gents politiekantoor binnen. Hun verklaringen waren niet van de minste. Eerst ontkrachtten ze de bewering van Berten en ‘zijn’ substituut dat het om een onheilspellende verdwijning ging en toonden hierbij het dubbel van de brief die Timi tijdens haar exodus voor haar ouders had achtergelaten. Toen dit opgeklaard was, gingen ze in de frontale aanval. Tegen Berten, tegen Gineï en tegen die substituut. Aanvankelijk was de serieagent weigerachtig om de verklaringen op te nemen. Het was duidelijk dat hij als ondergeschikte van een substituut problemen verwachtte voor zichzelf. Maar henry stond op zijn strepen en wilde dat er een proces-verbaal werd opgemaakt. En ja, naargelang de verklaringen vorderden, werd de serieagent zelf ook nieuwsgieriger en stelde zelfs meer en meer vragen. Alles kwam ter sprake. Hoe Gineï herhaaldelijk Timi had bedreigd vóór haar huwelijk en ook had gedreigd om henry te laten vermoorden als hij met haar dochter zou trouwen. “Die substituut,” zo verklaarde Timi, “woonde vroeger enkele jaren in het hoekhuis naast ons huis en kwam regelmatig bij ons kletsen en zich bezatten… Op die manier zijn mijn ouders met haar intiem bevriend geraakt en weet ikzelf ook enorm veel van haar. Via die substituut kunnen mijn ouders elke ‘zaak’ gemakkelijk in de doofpot laten stoppen. Ik heb voldoende bewijzen. Maar niets voor niets natuurlijk: mijn ouders moesten als tegenprestatie zwartwerk voor haar verrichten en daarin werd ik ook meegesleurd.” Na die woorden werd het foute gedrag, dat de substituut zowel ambtshalve als in haar privéleven vertoonde, volledig uit de doeken gedaan en dit werd gestaafd met allerlei voorbeelden en bewijzen. Toen ze na hun verklaringen en het broodnodig winkelen terug thuiskwamen, parkeerde henry voor de eerste keer zijn auto terug vóór zijn voordeur. Daarna trok hij het rolluik naar omhoog en schoof de gordijnen aan de straatkant opzij. Hij was tevreden met het bereikte resultaat: die corrupte tweede substituut hadden ze schaakmat gezet. Maar de dag zou voor hem toch nog droevig eindigen: hij moest Timi verzorgen omdat ze serieus ziek viel als gevolg van de stresserende toestand met haar ouders en bovendien stierf zijn welbespraakte papegaai Toto diezelfde nacht nog, ondanks de hulp van een inderhaast opgeroepen dierenarts. Desondanks mochten henry en Timi toch tevreden zijn: na hun verklaringen viel het ‘Brugs onderzoek’ stil. Doodstil zelfs. De betrokken tweede substituut kon later zelfs op geen bevordering meer rekenen… Berten en Gineï stonden er sprakeloos bij: hoe kon dat nu? Hoe kon dat nu met ‘hún’ substituut? Ze waren woedend. Eén ding hadden ze wel begrepen: ze moesten het nu op een andere manier proberen om Timi vlug en sluw terug in hun macht te krijgen: door kidnapping! Nu die ‘machtige’ substituut de dupe van de historie was geworden, deinsde de ‘Bende’ terug voor henry en stond Berten er nu gans alleen voor. Samen met Gineï uiteraard. En deze had meteen al een goed idee: zij ging Timi in de val lokken. Kort vóór Nieuwjaar waarop haar dochter de vlucht had genomen, had ze immers zo ene van haar vele losse invallen gekregen: ze had toen een hoopje spullen uit Timi’s slaapkamerkast genomen. Gineï, die natuurlijk haar dochter zeer goed kende, wist hoezeer Timi aan haar spullen gehecht was. Dus was het simpel: het was voldoende om haar dochter nu te verwittigen dat zij die spullen in haar ouderlijk huis mocht komen ophalen en Berten, zo dacht ze althans, ging wel voor een goede afloop zorgen…