- 582 -

Het bruisend leven in Ellezelles, het opruiend roddelgedoe van je ex-schoonmoeder MM, het schandelijk gedrag van je zoon Sven, de pijnlijke incidenten in Gent en de onbetrouwbare houding van je nieuwe schoonouders, dat allemaal moet voor jou toch een beetje te veel van het goede zijn geweest. Je moet je pensioen toch wel heel anders hebben voorgesteld, denk ik.

Ja, ’t was niet gemakkelijk. Maar voordien had ik het in mijn leven toch ook niet altijd gemakkelijk gehad?

Ik weet het wel, maar op zo’n moment begin jij dan nog aan een motorhome te denken. Wat voor hersenen zitten er eigenlijk in die hersenpan van jou? Die komen precies altijd maar in actie.

Hahaha, daarvoor heb ik ze toch gekregen?

Wanneer heb jij dat vehikel eigenlijk gekocht?

Hela, helaba! Dat ‘vehikel’ was een Challenger, hoor. Een groot, mooi huis-op-wielen. De aankoop ervan had ik al volledig afgehandeld op 9 september 1993 en op Timi’s naam gezet. Timi was in de zevende hemel. Daar was ik blij om: ik wilde haar echt gelukkig maken.

Waarom op Tmi’s naam?

Vanzelfsprekend, hé. Omdat mijn och zo geweldig braaf zoontje op de loer lag. En ook omdat ik de motorhome voornamelijk voor Timi had gekocht: sinds ons huwelijk zag ik het immers als mijn plicht om haar van alles op de hoogte te brengen. En reizen doet leren, nietwaar?

Timi en henry op de dag van de aankoop van hun 2,5 ton wegende motorhome met vanbinnen een eetplaats, een degelijk ingerichte keuken met gasvuur, ijskast en diepvriezer, een volledig ingericht toilet met onder andere een binnen- en buitendouche, drie bedden en een hele hoop kastjes.

Waarom zo’n grote? Een kleinere motorhome was voor twee mensen toch al voldoende geweest? En goedkoper. En gemakkelijker te hanteren.

Dat is juist. Maar Timi heeft nood aan honden. En die vragen ook plaatsruimte. De husky Tosca was ondertussen al één jaar oud geworden en ik had voor Timi ook nog een koppel collies erbij gekocht: Chiki, een blue merle, en Chiba, een tricolor. En Timi kennende, wist ik dat er nog zouden bijkomen. Ze aasde immers ook nog op een yorkshire…

Een yorkshire is maar een klein hondje, hé. Dat neemt toch niet veel plaats in?

Jij kent me: ik koop alleen maar datgene wat ik nodig heb. Naast een yorkshire aasde Timi ook nog op een Duitse dog! En dat is het grootste hondenras, weet je? Ze zou die Urka noemen. Die alleen al neemt op een bed evenveel plaats in als een volwassen mens. En het is daarom dat mijn oog viel op een Challenger voor vijf à zes personen.