- 597 -

Bovenop de dijk floreerde Timi even later als een echte prinses met haar yorkshire Steffi over en weer, waardoor het voor henry mogelijk werd om met zijn SVHS-videocamera mooie shots te nemen van haar en de omgeving. Maar omdat de opnames nogal lang duurden, dacht het publiek ten onrechte, dat er een topfilmster was voorbijgewandeld en het bleef Timi daardoor langdurig nastaren. Dat bezorgde henry natuurlijk veel binnenpretjes.

Twee dagen later en nadat ze meer dan vierhonderd kilometer hadden afgelegd, bezochten henry en Timi in Granada het oh zo onvolprezen Alhambra. Onvolprezen, maar niet voor henry! Wat een desillusie voor hem! Bovenop dit enorm bouwwerk, dat de moslims daar met hun onstuitbare veroveringszucht eeuwen geleden hadden neergezet met minder goede materialen, hadden hij en Timi weliswaar een prachtig vergezicht over de stad Granada en haar omgeving. En binnenin liepen ze ook wel door een mooie laan met cipressen, en konden ze ook de lange visvijvers bewonderen, maar qua kunst was het beneden alles: op de muren stonden enkel en alleen maar een hoop sterrenmotieven en dergelijke en ook nog teksten uit de Koran. Van mooie kunst was hoegenaamd geen sprake. Voor henry was het klaar en duidelijk: aan de westerse cultuur viel niet te tornen. Kortom, het Alhambra was een machtig gebouw van waaruit de moslims de Spaanse bevolking destijds hadden onderdrukt.

Rondom het Alhambra opende men in de loop der tijd souvenirwinkeltjes, waarin ambachtslieden vóór de neus van het publiek fijn handwerk maakten. Die winkeltjes stonden er vol van. Allemaal voorwerpen min of meer gerelateerd aan het Alhambra. Dat zette de toeristen aan om er iets van te kopen. Ook henry liet zich verleiden en kocht voor Timi een muziekdoosje waarin ze eventueel een paar juweeltjes kon opbergen.

Bijna tweehonderd kilometer verder waren ze op 14 april in Torremolinos beland en aten er in een chic restaurant. Vanachter een groot, romantisch raam hadden ze een wijd uitzicht op de grijze stad met tussen enkele hoge buildings door in de verte een blauw stuk zee. Toen ze later door de grote winkelstraat wandelden, werd Timi als het ware aangezogen door de fonkelende juwelierszaak ‘Joyeria San Miguel’. Die wist hoe de klanten moesten aangepakt worden. Want nadat Timi en henry daarbinnen een beetje rondgeneusd hadden, werden ze allebei vriendelijk uitgenodigd om plaats te nemen en werden ze getrakteerd op een glas Coronas brandy. Timi mocht er zelfs de unieke Pauwenring passen en kon met moeite haar kooplust bedwingen door de zuiderse charme van de ijverige verkoper.