- 612 -

Aan de Costa Blanca genoten henry en Timi in de kuststad Gandia van een breed en lang strand in de zon en een wintertemperatuur van dertig graden Celsius boven nul. Omdat de Jezuïetengeneraal Franciscus Borgia in het Palacio Ducal van Gandia op 28 oktober 1510 werd geboren, is de naam van Gandia verbonden aan het pausengeslacht De Borgia’s, dat nu nog berucht is wegens zijn schandalen, zijn vrouwen, zijn kinderen en zijn moordpartijen. Een dag later kwamen henry en Timi aan in de stad Calpé, die gerust mocht pronken met haar uitgebreide jachthaven. Ze bestegen er in de late namiddag de indrukwekkende 332-meter hoge rots ‘El peñon de Ifach’, maar stopten op de plaats waar het voetpad zeer, zeer smal werd: men had hen afgeraden om nog hoger te gaan dan dat punt, omdat een terugtocht in het donker en zelfs in de schemer te gevaarlijk was door de afgrond ernaast. Maar zelfs zonder de top te kunnen bereiken, was de wandeling toch de moeite waard wegens het breed panorama dat zich keer op keer voor hun ogen ontrolde. Op 15 december 1994 kwamen ze uiteindelijk met een verheugd gevoel in Benidorm aan. Daar hadden ze nog ruimschoots de tijd om in en rondom dit “Manhattan van de Costa Blanca” wat rond te neuzen. In die streek wilden ze immers hun kerstavond vieren. Ze reserveerden hiervoor in Alfaz del Pi tijdig een tafel in een geschikt Chinees restaurant, dat ze lukraak op amper een tiental kilometer van Benidorm hadden gevonden. En op zo’n kleine dertig kilometer van Benidorm ontdekten ze ook nog de woeste bergstreek van Guadalest, die schril afstak bij het enorm plat strand van Benidorm. Op 19 december vierden ze bovendien nog hun verlovingsdag in hun motorhome met een goede fles Spaanse champagne.

Benidorm 65 cm x 45 cm 23 december 1994

De tijd om landschappen te schilderen was voorbij en henry vond zoiets op het einde van de twintigste eeuw zelfs tijdverspilling. Nochtans maakte hij tijdens zijn reizen met Timi per motorhome een paar uitzonderingen voor steden die bij hem bepaalde gevoelens naar boven haalden. Dus niet zo erg de schoonheid van de streek spoorde hem aan tot schilderen, maar wel de ziel van het onderwerp. Voor het doek ‘Benidorm’ had hij een typisch plekje op het strand uitgekozen om die ‘ziel’ te vatten. Dichtbij dat plekje parkeerde hij zijn motorhome op de dijk. De eerste keer echter moest hij van de Guardia Civil na enkele minuten al vertrekken, omdat het niet toegelaten was om op die plaats te parkeren. Als een echte militair voerde hij natuurlijk zonder morren het bevel uit. Maar enkele dagen later was hij vlug genoeg om zich op diezelfde plaats met zijn veldezel op het strand nabij de motorhome te installeren en direct te beginnen schilderen. Toen de Spaanse politie daar opnieuw aankwam en hem daar volop zag schilderen, begon ze naar haar overste te telefoneren om te weten wat ze moest doen. Een kunstschilder die hun toeristische streek vereeuwigde, die konden ze toch niet zomaar wegsturen… en henry mocht verder blijven schilderen.