- 613 -

Op 23 december 1994, terwijl hij daar zijn doek ‘Benidorm’ aan het voltooien was, kwam een rijke toeriste uit een appartement aangewandeld en vroeg hem hoeveel het doek mocht kosten. Ze moest de ochtend nadien vertrekken naar haar land en wilde per se het doek meenemen. Maar henry wilde het op die manier niet verkopen omdat het nog nat was. Zijn ongeschonden doek was voor hem waardevoller dan welk geld dan ook.

Op kerstavond haalden hij en zijn eega Timi hun feestkledij uit de grote kleerkast, kleedden zich in de ruime motorhome om, lieten er de honden slapend achter en zoals afgesproken kwamen ze op hun mooist uitgedost ‘s avonds om zeven uur het Restaurante Chino Dong Jing binnen, zij met een feestelijk kapsel en gekleed in een korte, groengrijs bedrukte jurk onder een witte, zeer opzichtige fake pelsjas en hij in donker pak met wit hemd en zwarte vlinderdas. Niets liet vermoeden dat hij de dag voordien in een schilderskiel op het strand nog het penseel had gehanteerd. De Chinees had zijn uiterste best gedaan. Aan het plafond hingen overal lichtjes en versieringen en aan de muren hingen her en der flikkerende kunstwerken met precies echte, bewegende watervallen. Een uitgebreid menu met acht plateaus op z’n Chinees geëtaleerd met aangepaste wijnen en champagne vulde hun witte, lange, feestelijk ingerichte tafel. Tussen het eten door vroeg henry regelmatig Timi ten dans. Van slow tot bebop. Kortom, ze amuseerden zich kostelijk. Het mannelijk cliënteel kon z’n ogen niet van Timi afhouden. Om middernacht begon iedereen te vertrekken, uitgezonderd henry en Timi. Zij dansten door en nodigden zelfs de jonge Chinese patron aan hun tafel uit en wilden hem trakteren. Deze aanvaardde met plezier hun aanbod, doch bracht zelf enkele flessen sterke drank mee: echte Chinese van zestien graden voor Timi en van vijfentachtig graden voor henry. Vijfentachtig graden! In een poging om bij de Chinees zo kameraadschappelijk mogelijk over te komen, broebelde henry na een halve fles ‘Chinese Vijfentachtig’ met plezier allerlei Spaanse woorden doorheen enkele pas aangeleerde Chinese. Op den duur hingen henry en die Chinees in elkaars armen en hierbij gaf henry drie tikjes op het Chinees linkerschouderblad, maar die ‘tikjes’ waren een beetje te hard, zo vertelde Timi later, waardoor de Chinese longen bijna uit het Chinees karkas sprongen. Die verbroedering duurde tot zes uur ’s morgens, waarna ze gedrieën elkaar ondersteunend, arm in arm, en meer schuin dan rechtop lopend, de korte afstand van tien meter naar de motorhome voetje voor voetje zigzaggend aflegden, en aan de deur van de motorhome luidop afscheid namen met “Bonito!” en “”Mi amigo!” en “Zàijiàn!” en “Hasta la vista!”

Op 26 december 1994 om twaalf uur vertrokken henry en Timi terug naar België en twee dagen later arriveerden ze in Gent.