- 643 -
Misschien sprak hij in zijn café geen Frans... Toch wel. En hij was heel vriendelijk tegen zijn klanten. En toch was hij voor de Walen fout: hij was een Vlaming… Dus mochten ze hem broodroven! Van discriminatie gesproken! Ik heb het ontelbare keren ontdekt: al wat naar Vlaams rook, moest het ontgelden, desnoods in ’t geniep als het niet anders kon. Wie zijn nu volgens jou de haatzaaiers en fanatiekelingen? De Vlamingen of de Walen? Waarom vraag jij dat? Omdat ik ginder de Walen hoorde zeggen dat de Vlamingen racisten zijn en dus haat zaaien. Zo heb ik het in Wallonië tijdens mijn ‘spionagetrips’ toch heel wat keren gehoord. Nee, de Walen draaien duidelijk de zaken om. Het werd dus tijd dat de Vlamingen eens de puntjes op de i’s gingen zetten. Want er zit meer achter! Kijk, telkens ik in Ellezelles arriveerde met mijn motorhome, kon ik die parkeren op een plein, dat gelegen was tussen de sociale woningen. Daar was ik per toeval elke morgen getuige van een fenomeen. Het stimuleerde zelfs mijn lachspieren. Vanachter het venster van mijn motorhome zag ik daar telkens hoe de bewoners bij het ochtendgloren nog met de slapers in de ogen in sympathieke groepjes naar het dorpscentrum trokken. Daar vond ik ze later terug in de cafés. Tot daar alles oké. Bah ja, wat is daar mis mee? Haha, als marinier ging jij ze daar in die cafés zeker wel gezelschap gaan houden? Natuurlijk. En zoals Jack London zei: “Als je iets wilt te weten komen, ga dan een café of een kapsalon binnen. Daar hoor je wel wat je wilt weten.” Zo merkte ik dat die bewoners – en sympathiek zijn ze zeker! – daar de godganse dag verbleven. Daar kwamen ook van tijd tot tijd socialistische politiekers binnen, die samen met die gasten pinten dronken en hen aanmaanden om zo verder te blijven doen. Die politiekers zegden in het Frans: “Als ge voor ons blijft stemmen, zullen wij voor u blijven zorgen. Dan hoeft ge niet te gaan werken en kunt ge hier verder de ganse dag uw pinten blijven drinken.” Zonder werk? Hoe kan dat nu? Het geld moet toch van ergens komen? Toen ik dat voor het eerst hoorde, begreep ik het ook niet. Maar later vernam ik dat al dat geld uit Vlaanderen kwam. Ik begreep bijvoorbeeld ook niet dat een kuisvrouw daar betaald werd om niks te doen. Zoiets constateerde ik ook per toeval, bij een Waal waar Timi en ik veel over de vloer kwamen. Die kuisvrouw ‘werkte’ bij die Waal, ene die we dus goed kenden. Hijzelf was geen invalide, werkte niet, maar kreeg toch een maandelijks inkomen van de overheid, hoewel hij ook inkomsten had uit ‘bezigheden’ en daarvan was iedereen nochtans op de hoogte, want hij deed het openlijk. Dat alleen al was in Vlaanderen ondenkbaar. Daarbij had hij ook tweemaal per week recht op een kuisvrouw. Zo nu en dan zaten we bij hem ’s morgens koffie te drinken toen ze binnenkwam. Ze wenste ons een goedemorgen en kwam meteen bij ons zitten. Het was duidelijk dat zo’n koffietijd tot haar dagelijks ritueel behoorde. Al vlug werden we ingelicht dat ze door de overheid betaald werd. Twee uurtjes later stond ze recht en veegde gedurende vijf minuutjes eens vluchtig over een paar meubels. Daarna wenste ze ons nog een goedemiddag en vertrok. En Timi… jawel, die kon telkens als ze naar het toilet moest daar met schrik in de benen verder het groot aantal enorme spinnenwebben met van die grote, vette, zwarte spinnen blijven trotseren. Bedoel je nu dat die poetsvrouw ginder geld kreeg om niemendal te doen? Dat heb je goed gesnapt. Solidariteit noemen de socialisten dat. Elkaar helpen om op die manier een inkomen te verkrijgen van de overheid, lees: van belastinggeld dat grotendeels afkomstig was uit de Vlaamse portemonnees.