- 644 -

Komt al dat geld werkelijk uit Vlaanderen?

Voor een groot deel toch en de Waalse overheid weet dat. Ik zal je iets vertellen. Als ‘Vader van de Expressieven’ werd ik daar op een dag uitgenodigd op de opening van een museum van moderne kunst. Omdat ik op die dag niet uit Gent weg kon, liet ik me afvaardigen door een van mijn volgelingen, die niet ver van dat museum woonde. Hij mocht daar als afgevaardigde van de Expressieven tijdens de ceremonie zelfs op de eerste rij staan naast de Waalse politiekers. Na afloop bracht hij bij mij verslag uit. “Tijdens die opening,” zei hij, “hoorde ik hoe die politiekers zich naast mij een bult lachten, omdat ze – zo heb ik het ze werkelijk horen zeggen – het terug hadden klaargespeeld om met het geld van de Vlamingen dat museum op te richten.”

Werden onze Vlaamse politiekers dat dan niet gewaar?

Dat ze altijd maar opnieuw werden beetgenomen door de Waalse politiekers? Die hen bovendien ook haatten? Ik denk het wel, maar in die tijd hadden de socialisten ook in Vlaanderen de touwtjes in handen. Zij klampten zich vast aan hun grotere broer, de Waalse socialisten. En de andere Vlaamse politieke partijen – waarin trouwens franskiljons zaten – mochten nog tevreden zijn dat ze mochten meespelen. Herinner je je nog de tijd dat de neocommunistische EU een eenvormige nummerplaat voor haar landen wilde invoeren: zwarte cijfers en letters op gele achtergrond? En dat de palen van de verkeerslichten in gele en zwarte banden moesten geverfd worden? Telkenmale omdat dit veiliger was: zwart op geel of geel op zwart is van ver goed zichtbaar. Maar de EU had op één ding niet gelet: geel en zwart zijn de Vlaamse kleuren. Dus werd dit voorstel van de EU door de neocommunistische Waalse overheid verworpen.

Enkel en alleen omdat het de Vlaamse kleuren waren?

Kleingeestig, hé, maar dat protest werd toch aanvaard. En zo bleven onze auto’s rijden met nummerplaten met rode – deze keer robijnrode – letters en cijfers op een witte achtergrond. Waarom laten de Vlamingen, die in België toch in de meerderheid zijn, zich altijd maar weer opnieuw ringeloren door de Walen?

De eerste woordjes die een baby spreekt zijn “mama” en “papa”. Later wordt de baby nieuwsgierig en met zijn ‘wat-vragen’ wil hij weten hoe men alles noemt: “Wa is da? Wat is dat?” Nog later wordt hij verstandiger en komen voor de ouders tot vervelens toe zijn ‘waarom-vragen’, belangrijke vragen die de volwassen Vlamingen te weinig stellen. Waarom werd bijvoorbeeld in het schilderij ‘Waarom?’ dat puzzelstukje op de verkeerde plaats gelegd? Waarom betalen de Vlamingen zoveel belastingen? Waarom gaat er zoveel van hun belastinggeld naar Wallonië?

WAAROM ? 40 cm X 40 cm 2 juni 2003