|
- 651 - |
||||||
|
De
neocommunisten konden stoefen met hun sluw spel. Met het inspelen op de
schuldgevoelens van de westerlingen hadden ze immers kans om hun politiek
overwicht te herwinnen: ze pretendeerden dat de westerlingen een kapitale
fout begingen als ze de mensen uit Azië en Afrika aan hun lot overlieten.
Plots kregen de westerlingen de schuld van alles wat er in die twee
werelddelen misliep, hoewel de fout integendeel juist bij de volkeren van die
werelddelen lag. Want het was gínder dat de godsdienstwaanzin van de moslims
moest stoppen en dat ook het te groot aantal geboortes moest afgeremd worden.
Dat laatste alleen al was dé échte reden van de opwarming van Moeder Aarde.
Alleen het indijken en terugdringen van de explosie van de wereldbevolking kon
immers de klimaatopwarming tegengaan, die ten andere al tientallen jaren
bezig was. Maar die idee verwierpen de neocommunisten natuurlijk, want die
zou hun strategie kunnen dwarsbomen. Door het steeds over de klimaatopwarming
te hebben, wilden ze de aandacht afleiden van de enorme invasie van
vreemdelingen, die ze wilden binnenhalen om voor hen te stemmen. De slogan
‘arbeiders aller landen verenigt u’ klonk de neocommunisten nog vanuit het
verleden als muziek in de oren. Dus neen, volgens de neocommunisten stond het
onomstotelijk vast dat het terug de westerlingen waren die fouten begingen
met hun auto- en vleesindustrie en dergelijke. Velen geloofden hen en
vergaten dat er vroeger ook al auto’s en vleeseters bestonden. En omdat de
neocommunisten op dat moment in de EU de touwtjes in handen hadden,
besloten ze om in hun eigen voordeel te doen, wat voor Europa een catastrofe
ging worden: de grenzen van de EU-landen volop openzetten voor allerlei
vreemdelingen uit Azië en Afrika. Deze maakten daar natuurlijk gretig gebruik
van om zomaar met honderdduizenden in de sociaal goed georganiseerde rijke
Europese landen binnen te komen. Van wat hun voorouders niet deden, konden ze
nu profiteren in Europa: “Dank u, Europese voorouders.” Maar hiermee
verminderde meteen de veiligheid voor de eigen Europese bevolking en nam er
de criminaliteit exponentieel toe. Zo een toestand had henry al van zijn
geschiedenisleraar op het atheneum leren kennen en die was nochtans een
socialist: die had namelijk verteld hoe het machtig Romeins Rijk ten onder
was gegaan door de volksverhuizing van de Germanen met onder andere hun
infiltratie in het Romeins leger. Als jongeling had henry nog gedacht, dat
geen enkele politieker na een dergelijke geschiedenisles zoiets nog zou laten
gebeuren. Maar onder de toppolitiekers waren er velen die dwazer waren dan
hij dacht. De impact die dit gegeven op hem had, legde hij emotioneel vast in
verschillende schilderijen, die toen aan zijn brein zijn ontsproten en waarin
de kijker de ongerustheid van henry weervindt over wat er met zijn gezin en
zijn volk ging gebeuren.
|
||||||
|
|
||||||
