- H,m4,h3,15 -
Tijdens een volksstemming werd duidelijk dat achtenvijftig percent voor de terugkeer van de vorst was. Maar er braken te veel onlusten uit en de regering vreesde voor een revolutie. Alzo deed Leopold III afstand van zijn troon. Zijn oudste zoon Boudewijn was negentien jaar en onervaren. Deze legde nochtans op 11 augustus 1950 zijn eed af, waarbij de Franstalige communist Julien Lahaut kwaad riep: "Vive la République". Lahaut werd een week later neergeschoten. Op 17 juli 1951 werd Boudewijn I de vijfde koning van België. Eens te meer hebben de Vlamingen nadien voor hun loyauteit stank voor dank gekregen: de nieuwe koning liet zich wederom omringen door dezelfde soort mensen en hij en zijn familieleden bleven onderling Frans spreken, de taal van de minderheid van hun land. $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ (***) Hierboven lazen we: “Neutraliteit betekende dat België zich van elk conflict afzijdig wilde opstellen en enkel zijn leger ging inzetten tegen diegene die het eerst zijn land durfde binnendringen. En dat, tenminste volgens de geschiedenisboekjes, werd Duitsland.” Maar niets was minder waar. En daarvan was Edmond, de vader van kunstschilder henryEC, ooggetuige. ‘Vae victis’ is een uitspraak uit de tijd van de Romeinen en is het Latijn voor: ‘Wee de overwonnenen’. Duitsland had de Tweede Wereldoorlog verloren en was dus overgeleverd aan de grillen van de geallieerde overwinnaars en die schreven dus ook de geschiedenisboeken in hun voordeel: Duitsland was volgens hen als eerste België binnengedrongen om West-Europa te veroveren en dus had Duitsland de Tweede Wereldoorlog in gang gezet. Zo werd het ook in alle schoolboeken beschreven en ook henryEC had dit kort na de Tweede Wereldoorlog als leerlingetje in de lagere school moeten leren: de Duitsers waren en bleven de slechteriken. En niemand, ja, geen enkele rechtvaardige burger zoals vader Edmond durfde of wilde toen zo kort na die wreedaardige oorlog het tegenovergestelde beweren: dat was veel te gevaarlijk in die tijd, een tijd van gruwelijke repressie. Nochtans wist iedereen dat de Duitse Führer Adolf Hitler met zijn nationaalsocialisme het er enkel om te doen was om het opkomend communisme in Rusland de kop in te drukken. Daarvoor moest hij natuurlijk eerst door de Oost-Europese landen geraken. Om zijn doel te bereiken, interesseerden de West-Europese landen hem uiteraard niet. Alles verliep vlot tot wanneer Hitler Polen binnenviel. Want de Fransen en Engelsen hadden in 1939 een bijstandspact met Polen gesloten en vielen daardoor dus Duitsland aan. Vader Edmond had toen met eigen ogen gezien hoe een Franse officier zijn schietklaar pistool richtte op een Belgische officier en hem alzo dwong om zijn troepen het bevel te geven om op de Duitsers te schieten. Alles wees erop dat de Fransen vóór de Duitsers België waren binnengevallen. Noch de Walen noch de franskiljons, die toen nog de leiding in België hadden, waren bereid om tegen de Fransen oorlog te voeren. Wel tegen de Duitsers. De Vlamingen moesten maar volgen. “Het is dus niet Duitsland, maar wel Frankrijk die aan de basis lag van de Tweede Wereldoorlog,” aldus de onvooringenomen Edmond van wie men eerder een partijdig standpunt ten nadele van Duitsland zou hebben verwacht aangezien hij onder de Duitse bezetting veel had geleden, “dus het waren opnieuw de Fransen, hé, die zoals in de vorige eeuwen eens te meer wilden domineren en deze keer met de Tweede Wereldoorlog zijn begonnen. Niet de Duitsers!” * * *
	i